Etap 1 Sesji : Ruiny - Uliczki

Drago

- Oni już otrzymali swoją... dolę. Prawda chłopaki?

Kaleb

- Ale obiecałeś jeszcze kilka talenów, nie pamiętasz? - rzucił chytrze.

Drago

- Być może coś takiego mówiłem... - Zenon spojrzał spode łba na strażnika i rzucił po trzy talenty.

Deithe

Sztylet wbił się łatwo i głęboko przebijając mózg zwierzęcia. Ogar drga jeszcze chwilę po czym czarne cielsko nieruchomieje.
Klonus otrzymuje 60 PD!
Z ciała bestii zaczynają unosić się czerwone płatki, niczym płatki róży. Pewnie najlepszym wyjściem będzie się szybko oddalić. W końcu Klonus wykonał zadanie, a płatki śmierdziały piekielną magią.

Kaleb

- Dzięki... To narazie... - powiedział i odszedł, ciągnąc Ar'a za sobą.

Klonus

Klonus ze zdziwieniem patrzył na opadające płatki.
- Chłopaki, odsuńcie się od ciała, ale nie spuszczajcie go z oka. Ja idę do koszar po nagrodę i zaraz tu wrócę.
Klonus biegiem udaje się do koszar.

Drago

Zenon odszedł nie oglądając się. Strażnicy wzięli więźniów i odeszli... jeden z nich splunął pod nogi Kaleba. Zostali sami...

Kaleb

- Idę do kwatery strażników, słyszałem że można zarobić, a nie mam i tak ciekawszych zajęć... Jak chcesz, to choć ze mną... - powiedział do Ar'a i poszedł w zamierzone miejsce.

Ar-Pharazon Złoty

"Ja sobie skocze jeszcze na targowisko. To może sie później gdzieś tam spotkamy Smile

Do zobaczenia."

Ar idzie na targowsko.

Klonus

Klonus podszedł do Pogorzelców. Wręczył im po 15 monet za pomoc i spojrzał w kierunku trupa ogara. Ta sprawa musi jeszcze poczekać. Klonus skierował sie na obrzeża.
Gdybym mógł prosić MG o opis trupa. Zastanawiam sie nad pewną rzeczą, a sporo zależy od tego, czy ciało wyparowało, czy nadal tam leży.
Klonus

Xard

Xard idzie wraz z Kalebem do wieży magów. Kiedy przechodzą przez wąską uliczkę zauważa chłopca targającego wiadro wody.
- Ty! Mam pomysł! - mówi do Kaleba podnieconym głosem. - jeśli ten demon tak dobrze włada ogniem to woda na pewno mu zaszkodzi! Plan jest taki. Ty wskakujesz do środka i zajmujesz go walką. Wtedy ja wpadam i oblewam go wodą, żeby nie mógł rzucać czarów ognia. A potem z kuszy porozwalam małe demony a Ty bosa! - kończy. - Pasuje?
-Eee.. chłopcze! Zaczekaj!

Kaleb

- Ej! A czy nie pomyślałeś, że taki demon może spopielić Ci tą całą wodę i przy okazji Ciebie?! Ty nie walczysz z ogniskiem, tylko z prawdziwą magią! - rzucił wyraźnie poddenerwowany glupi pomysłem - I Ty się nazywasz wynalazcą? Może umysł sobie wynajdziesz - dodał cicho pod nosem.

Xard

- No i dlatego Ty musisz go zająć walką, żeby nie zauważył jak ja go oblewam, a wtedy to już będzie po nim, bo nie bedzie mogl rzucac czarow z ogniem, a przynajmniej tak mi sie wydaje *śmiech*. No nieeee bądź taki, uda się na pewno. - Xard próbuje przekonać Kaleba, po czym krzyczy do chłopca. - Chłopcze! Choć tutaj do mnie, tak ty urwisie mały! Sprzedasz wujkowi Xardowi te wiadro z wodą?

Kaleb

T-O J-E-S-T D-E-M-O-N!!!! - przeliterował głośno Xard'owi - On Cię nie musi widzieć! On CZUJE Twoją obecność! NAwet jeśli "zajmę go walką"... - odpowiedział poddenerwowany bezsensowną teorią.

Xard

- Staaaary, nie przejmuj się! Ja mam lepszy pomysł! Słuchaj, ja mam tutaj w woreczku proszek usypiający! Już rozumiesz?*śmieje się opętanie*. Potrzebujemy tylko krawca i kucharza. Najpierw przyrządzimy jakieś jedzenie do którego wsypiemy ten proszek, potem sie przebierzemy za małe demony i powiemy mu że to kolacja! Alee jazda, już to widze jak go rozpruwasz a on śpi niczego nie świadomy! Kaleb, Ty ze mną karierę zrobisz! - bierze oddech - to umawiamy się tak. Ja szukam kucharza ktory by zrobił jakąś potrawę do której ja wsypie proszek, a Ty poszukaj krawca który ma na zapleczu strój demona! Umowa stoi? Dasz radę, wierzę w Ciebie! - kończy zasłychając się powietrzem i wyobrażając uśpionego demona leżącego bezbronnie na ziemii....

Kaleb

Westchnął. "Obudził" Xard'a niedelikatnym uderzeniem pięścią w twarz, a następnie bez słowa, jął ciągnąć wynalazcę w stronę Pozostałości Wieży Magów. "Po co ja się na to zgadzałem... Ale przecież nie powiem, że stchórzyłem..." <- takie i podobne myśli, krążyły w głowie Kaleba.

Deithe

Pogorzelcy szybko zabrali pieniądze i spojrzeli na Klonusa niepewnie.
- Coś mi tu ostro śmierdzi. - Stwierdził Karl i bynajmniej nie chodziło mu o trupi smród.
Ciało ogara powoli rozkładało się, a czerwone płatki unosiły się z truchła, odzierając je z mięsa i kości i formując chmarę karmazynu ponad zwłokami. Chmara powiększała się powoli, acz systematycznie.

Ar-Pharazon Złoty

Ar wchodzi w uliczki i średnio szybkim krokiem idzie na przód, rozglądając się dookoła.

Kaleb · Wysłany: Czw 9:20, 01 Mar 2007 Temat postu:

Czym dalej wchodzi wgłąb, tym częściej słyszy złowieszcze, niezrozumiałe szepty i widzi błyszczące w ciemnościach oczy.

Ar-Pharazon Złoty · Wysłany: Czw 15:16, 01 Mar 2007 Temat postu:

Udaje, że nie zwraca uwagi na szepty i oczy. ( Very Happy

) Podąża dalej, jednak cały czas jestprzygotowany na ewentualny atak, stara sie jednak nie pokazywać tego ruchami ciała.