Etap 1 Sesji : Ruiny - Pozostałości Wieży Magów

Demogorgon Biały

Demogorgon wyciągnął różdżkę spod płaszcza i przyjął pozycję bojową. To co się zbliżało prawie na pewno stanowiło zagrożenie. Magowie dokoła już szykowali się do ataku. To coś wyjdzie żyje w ciemności. Demogorgon rozważył tę kwestię i przygotował się do rzucenia zaklęcia oślepiającego. Potem miał zamiar rzucić małą kulę ognia wzmocnioną przez kryształ.

Deithe

Deithe wstał i stanął obok nich. Jego oczy były puste, a cienie wokół niego drgały spazmatycznie.
- Już tu jest... - Powiedział cicho w momencie, gdy przez jedno uderzenie serca nastała absolutna cisza poprzedzająca zawsze płacz i zgrzytanie zębów...

Leanna

Miau... ?

NPC

Fistowi wysiłkiem magicznym udało się stworzyć 4 kule energii fizycznej i 3 energii destrukcji!

Nagle z mroku coś się wyłoniło. Kamienie z których zbudowany był tunel zostały bezceremonialnie wyrwane ze ścian, sufitu i podłogi odsłaniając nagą glebę. Z wyrwanych kamieni, na środku tunelu uformowała się ogromna, kamienna twarz, wypełniając sobą całą przestrzeń korytarza. Twarz na chwilę zmrużyła kamienne oczy przed światłem, ale zdawałą się nie zwracać na nie zbytniej uwagi. Otworzyła ogromne usta, w których każdy ząb miał grubość uda i długość przedramienia dorosłego mężczyzny. Twarz spojrzała po czwórce, przypatrując się każdemu po kolei, jakby nie była pewna którego zaatakować pierwszego, albo czy w ogóle atakować.

Leanna

- Ty pierwszy, Deithe. - szturchnęła lekko maga, a źrenice miała rozszerzone ze strachu. Miała jakiś dziwny problem z poruszaniem się.
Torba o dziwo też była cicho, widać uznała, że nie można się teraz odzywać .

Demogorgon Biały

Demogorgon szybko ocenił sytuację. Potwór jeszcze nie zaatakował, więc mieli czas aby się przygotować. "SZLAG!"- pomyślał bo nie potrafił tego ująć inaczej. Potwór był z kamienia więc magia światła i proste zaklęcia ognia odpadały. Solidna błyskawica powinna coś zdziałać, ale przy tej wielkości raczej by go tylko nadkruszyła. Postanowił zaryzykować i nakreślił ukradkiem na kamieniu różdżki zaklęcie Eksplodującej Kuli Ognia. Teraz mógł je w każdej chwili wyzwolić. Stanoł naprzeciw bestii we wmiare bezpiecznej odległości, ukłonił się i krzyknął: "WITAJ O POTĘŻNY! WIELKIM ZASZCZYTEM JEST DLA NAS, ŻE MOżEMY OGLąDAć TWE OBLICZE! CZEMU POSTANOWIłEś OPUśćIć SWE LEżE I WYJść NA POWIERZCHNIę!?" - Szalone posunięcie to fakt, ale nie można atakować kogoś tylko dlatego, że urodził się wielkim, kamiennym potworem.

Deithe

Mag wpatrywał się w wielką twarz zafascynowany. Kiwał co chwila głową i poruszał nerwowo palcami.
- Tak mamusi... wiem, że jest duży... - Mamrotał do siebie kiwając się całym ciałem w miejscu.

Fist

Fist, wokół ktorego krążyły kule energii zbliżył się do twatrzy by ją dotknąć dłonią. Uśmichał się jak gdyby nigdy nic. Po oczyszczonym umyśle przeskakiwały myśli: "spokojnie", "nie trzeba się bać", "walka niczego nie zmieni". Przesyłał te myśli po swoim ciele jak i poza nim, tak w wszystko ich otaczające przechwyciło te myśli.

NPC

Kamienna twarz spojrzała z zaciekawieniem na Demogorgona. Dziury w oczach udające źrenice były czarne i bezdenne. Demo mógł teraz wyraźnie dostrzec drobiny magii unoszące się blisko powierzchni kamieni, niczym świetliste drobiny kurzu. Twarz rozciągnęła kamienne usta w czymś co pewnie miało być uśmiechem. Z podłogi wysunęła się płyta, były na niej wyryte słowa:
"KIM JESTEŚCIE, MŁODZI MAGOWIE?"
A pod spodem:
"CZEGO TU SZUKACIE?"

Fist

- Szukamy najcenniejszego ze skarbów tego świata...Szukamy prawdy o tym skarbie...by prawda o nim zaprowadziła nas tam gdzie kończy się przeznaczenie...

Demogorgon Biały

Demogorgon odetchnął z ulgą. Co prawda to, że stwór był inteligentny niekoniecznie poprawiało sytuację, ale przynajmniej dało sę z nim negocjować. Nie anulował zaklęcia, ale trochę się rozluźnił. Imponował mu owy ślepiec którego spotkał w grupie. Widać było że zna się na rzeczy i jest potężniejszy niż na to wygląda. Ponadto mag stwierdził, że ślepiec jest albo naprawde pewny swoich możliwości, albo jeszcze bardziej szalony niż on sam Smile

. Tymczasem postanowił poczekać na odpowiedź kamiennego olbrzyma.

Leanna

Popatrzyła z dziwną miną na Fistana. "Odważny czy szalony?" przemknęło przez jej myśli. Serce jej trochę waliło ze strachu, bo nie wiedziała, czy aby ten kamienny stwór nie postanowi nagle ich pozabijać od tak sobie.
Odruchowo poprawiła szal i odsunęła włosy z twarz.

Drago

Z pod podłogi wysunęła się kolejna płyta.

PRAWDY WAM TRZEBA?
DLACZEGO SZUKACIE JEJ WŁAŚNIE TU?

Demogorgon Biały

"Tutaj spotykały się najświatlejsze umysły i najpotężniejsi magowie, czyż nie? To miejsce jest chyba największym źródłem wiedzy w okolicy" - Taka odpowiedź wydała się magowi najszczersza. Przynajmniej z jego strony.

Drago

Kolejna Płyta

MĄDRE Z WAS ISTOTY
OTO KLUCZ DO PODZIEMNEJ BIBLIOTEKI
KTÓREJ JESTEM JEDNYM ZE STRAŻNIKÓW

U ich stóp pojawił się spory, kamienny klucz na bryloczku z żabką. Strażnik wszedł powoli w tunel...

Demogorgon Biały

Demogorgon anulował zaklęcie i odetchnął z ulgą. Potem podszedł, schylił się i podniósł klucz. Wyprawa do biblioteki to zawsze jakiś pomysł. Niepokoiło go jednak stwierdzenie, że kamienny olbrzym był JEDNYM ze strażników. Cóż, skoro z jednym się dogadali może z innymi też się uda. Odwrócił się do pozostałych. -" To jak? Skorzystamy z zaproszenia?"

Deithe

- Czemu by nie... chodzmy... - Przytaknął mag i spojrzał z niesmakiem na breloczek z żabką. Strażnik powoli cofnął się w ciemność i zniknął, pozostawiając po sobie kamienny korytarz. - Ciekwy jestem pozostałych strażników, coś mi tu brzydko pachnie... i nie mówię o stęchliźnie...

Demogorgon Biały

Demogorgon wyczarował małą kulę światła, zawiesił ją sobię nad prawym ramieniem i powoli zszedł do tunelu.

Leanna

Ruszyła przed siebie na trochę sztywnych nogach. Rękę z płomieniem uniosła wyżej. Poczuła dziwny powiew ciepła z korytarza.

NPC

Z ciepłem pojawił się także osobliwy smród. Po chwili z ciemności wyłoniły się zdobne, drewniane, masywne drzwi. Przed nimi stała postać w habicie z głębokim kapturem. Postać była wyraźnie zgarbiona jakby upływem czasu. To od niej najwyraźniej wydobywał się osobliwy smród.