Etap 1 Sesji : Ruiny - Pozostałości Wieży Magów

Leanna

- Kreeth, tutaj mi wygodniej.. i bezpieczniej. Możemy wszak rozmawiać i tak. Wybacz... pieniądze czynią różne rzeczy z ludźmi - mruknęła. - A ja nie dam się w żaden sposób oddać temu, kto wysłał ten list gończy za mną. Nie po to.. - umilkła nagle.

Kreeth

- Czy myślisz, że interesuję mnie te pieniądze?! - wręcz krzyknął. - Nie, moja droga. Chciałbym się dowiedzieć coś o zleceniodawcy. Wolałbym cię nie narażać, ale ty jesteś kluczem do tej sprawy... - dodał spokojniej. - Doprowadzenie cię do zleceniodawcy to jedyny sposób, aby do niego dotrzeć.

Leanna

Popatrzyła na niego surowo, a jej jasne oczy nabrały koloru zimnej stali.
- Powiedz mi, proszę, co ci to da? Co ci da, że do niego dotrzesz? On nie ma nic wspólnego z Nadzorcą...
Umilkła na chwilę, poczym kontynuowała:
- Mówi ci coś nazwisko Collusio? Po twojej minie widzę, że nic. - wzruszyła ramionami - Więc dotarcie do zleceniodawcy jest zbędne.

Kreeth

- Dotarcie do niego da mi pewną wiedzę, nawet jeśli zleceniodawcą nie jest Nadzorca. A kim jest Collusio? Widmem przeszłości, które cię ściga?

Leanna

- Można tak powiedzieć... Collusio to nazwisko rodowe, należy do podziemnej szlachty.. a raczej odnogi owej szlachty.
Nagle przez umysł Leanny przemknęła myśl, a raczej wspomnienie "Chyba, że to ten drugi..."
- Co zamierzacie teraz zrobić? - obrzuciła ich spojrzeniem o tyle chmurnym, co niepewnym. Większość uwagi skupiła na nowoprzybyłym, którego nie znała nawet i któremu nie ufała w szczególności.

Kreeth

Kreeth spojrzałna Leannę.
- Nie wiem. - powiedział. - Możemy cię doprowadzić do zleceniodawcy i zrealizować mój plan. Ale jeśli nie chcesz... Nie mam zamiaru robićtego wbrew twojej woli. Jeśli chcesz to pomogę ci uciec jak najdalej od tego, kto cię ściga.

Deithe

Powietrze podczas tej rozmowy zrobiło się ciężkie od magii. Nagle bez żadnego ostrzeżenia pod Leanną zamigotały drobiny magii i jej strumień uderzył w maginię. W wyniku nieprzewidywalnego kaprysu magii czarodziejka czuje nadzwyczajny przypływ mocy. Chwilowo ilość jej many jest stukrotnie większa, a wszystkie umiejętności wchodzą na poziom 4. Efekt jest zaledwie chwilowy, więc jeśli Lena, chciałaby to wykorzystać to raczej od razu.

Leanna

Leanna za pomocą magii w trybie natychmiastowym rozbroiła wszystkich obecnych. Z muru, na którym siedziała wychynęły liny i odebrały Kasandrze topory, a Kreethowi i nowoprzybyłemu ich wiekszą broń.
- Tak lepiej. - złapała wszelkie żelaztwo i ułożyła koło siebie. Przyjrzała się toporom. - 'Cisza'...

Jurgin

taaa - powiedział przeciągając Jurgin i podszedł do pozostałych rozmówców - nie chciałem wam przeszkadzać, bo znacie się dłużej, ale teraz poniekąd zostałem zaproszony do rozmowy. To może się przedstawię - nazywam się Jurgin, przepraszam, że nie zrobiłem tego przy naszym poprzednim spotkaniu -- tu spojrzał na Kasandrę i Kreeth'a - ale dość długo wędrowałem samotnie i moje maniery czasami nie są doskonałe.

Deithe

W tym stanie nawet słowo magini jest rozkazem. Znaki na toporze zaczynają wirować w zastraszającym tempie i unoszą się w górę i formują w mniej więcej humanoidalny kształt. Demon-sługa najwidoczniej jest zdezorientowany silnym polem magicznym i mocą Leanny, gdyż zwraca się do niej :
- Rozkazzz...?

Leanna

- Mów, teraz, imię tego, który cię uwięził, Ciszo. - powiedziała stanowczo. - Mów. Imię. - powtórzyła.

Deithe

Symbole kłębią się niczym rój os, ale słychać jedno wypowiedziane słowo :
- Llllunthienmarannnn...

Leanna

"Tak myślałam... sam."
- Rozkazy, co mówił, powtórz. - podniosła lekko głos - Jakie dawał rozkazy. Mów.
Kątem oka spojrzała na Kasandrę. I uśmiechnęła się leciutko pod szalem.

Deithe

Znaki rozdęły się jakby miały rozpaść, a potem zapadły w sobie i ponownie ułożyły na kształt mniej wiecej człowieka :
- Służżżyćć... służżżyćć właścicielce broniii-dommuu...

Leanna

- Służyć? Więc służcie. Wracajcie... I tak się więcej nie dowiem - mruknęła na koniec.
Opuściła dłoń znad topora.
- No, to Areth Narbat się przedstawiła. Cenny nabytek Kasandro. I równie niebezpieczny.
Spojrzała na wojowniczkę z uśmiechem.
- Nie patrz tak na mnie. - jej uśmiech znikł momentalnie.

Deithe

Znaki opadły posłusznie na topór z cichym szumem.

Kreeth

Kreeth spojrzał na Leannę.
- I co teraz, Leanno?

Leanna

- Cóż teraz, pytasz? Nic. To zależy od was. Ja szczerze mówiąc mam już serdecznie dość zabawy w kotka i myszkę... - odrzuciła mu jego miecz, który wbił się w ziemię tuż przy nogach Kreeth'a.
Znów przerwała na chwilę.
- Przyznaje, ciekawi mnie także, czego dowiedziałeś się o Kryształowej Celi i Nienazwanych... Bardzo ciekawi. - uśmiechnęła się. - Odpowiesz.. może zejdę do was. I może nawet się przedstawię.

Kasandra Wredna

Kasandra właśnie uświadomiła sobie, ze ma otwarte usta. Zdawała sobie sprawę, że wygląda idiotycznie, więc szybko je zamknęła. Po tym, co zobaczyła była już całkowicie i absolutnie pewna, że NIGDY W ŻYCIU nie zaatakuje Leanny. Choćby nie wiem, ile jej zapłacono. Usilnie starała się myśleć tylko to, co mówi. Nie bardzo wiedziała, co teraz powiedzieć. I naraz przypomniała sobie o nieznajomym Łowcy. Zwróciła się do niego:

- A tak Jurginie miło Cię poznać. Kreetha już znasz. Dziewczyna na murach ma na imię Leanna. Jest magiem, telepatą. - uśmiechnęła się do Jurgina.

W tym momencie tuż pod hełmem jej włosów skrystalizowało się pytanie. Pytanie, które musiała wypowiedzieć. Przecież ona i tak by je poznała. Zapytała więc:
- Leanno... Ten Collusio to Twój ojciec czy mąż?

Kreeth

Kreeth wyjmuje miecz z ziemi i chowa go do pochwy.
- Przedstawisz się? Więc kim tak naprawdę jesteś?