Etap 1 Sesji : Ruiny - Podziemne labirynty

Drago

Kotek zamruczał cichutko...
Woda nie przypominała zwykłego płynu. Była to bardziej maź, coś bliżej do kisielu...

Galdir

Ciekawość to pierwszy stopień do piekła... Biorę trochę mazi na palec i wkładam do ust Very Happy

Drago

Galdir czuje nagły przypływ energii i witalności... Jego maksymalne HP zwiększa się o jeden punkt, oraz regeneruje się!

Galdir

Łaaa

moge jeszcze ? :>

Galdir bierze do ust jeszcze odrobinkę płynu, po czym wypuszcza kota mówiąc:

- No to prowadź, przyjacielu.

Deithe

"Niedobrze" myśli mag.
- Czkawek, pomógłbyś... - mówi w przestrzeń i patrzy na nieprzytomnego maga. Stara się stworzyć Kolec Cienia, tak, żeby upadający Prin się na niego nabił.

Drago

Nadmiar płynu spowodował skutki uboczne!
Galdir traci 5HP!
Kotek ruszył krętym korytarzem na powierzchnię...
Zastali jeszcze drzwi, acz czarny klucz idealnie pasował do zamka...
Po kilku godzinach znaleźli się na powierzchni. Noc, jasna i bezchmurna, oraz księżyc w nowiu powitały ich znów w ruinach...

Galdir otrzymuje 60PD za przygodę w ruinach.
No i awans Smile

Drago

Prin nie daje się nabić w butelkę
Agresywnie miota się i atakuje masą swego ciała Deithe.
Deithe traci 2HP!

Marius

Pełen odwagi staję przed wejściem.
-No to do roboty.
Schodzę do podziemi.

Deithe

Marius dochodzi do rozwidlenia dróg. Droga na lewo jest ciemna i gdzieniegdzie widać ślady, czegoś jakby śluzu. Droga na wprost jest jasno oświetlona i wsparta wieloma dźwigarami, całkiem jak w szybie kopalnianym. Droga w prawo kończy się kilka metrów dalej drewnianymi drzwiami.

Marius

Rzucam "światło" na Tępiciela i idę w lewo. Młot dzierże oburącz gotowy do ataku.

Deithe

Marius idzie przez pewien czas korytarzem. Im dalej tym ściany stają się bardziej lśniące od dziwnego śluzu, a i on wydaje się świeższy, jeśli można tak powiedzieć. Robi się duszno i śmierdząco. Światło Tępiciela odkrywa jedynie kilka metrów wokół paladyna. Nagle natrafia on na ścianę. A przynajmniej coś co wygląda na ścianę.

Marius

Modlę się o krzepę (Zwiększa siłę) i udężam szczytem obucha w "ścianę".

Deithe

Możliwe, że bóg wysłuchał modlitwy Mariusa, gdyż paladyn czuje nagły przypływ siły. Uderza on w ścianę i Tępiciel zagłebia się w ścianie, która ugina się pod obuchem, niczym żywa istota. Dookoła po ścianie rozchodzą się centryczne kręgi. Marius zauważa, że ściana bardzo przypomina... skóre. Słychać gniewny pomruk i nagle ściana znika w ciemności. Zamiast niej pojawia się dwoje czerwonych ślepi. I paszcza. Wielka paszcza. I zęby. Dużo zębów. Paszcza otwiera się na całą szerokość tunelu i paladyna opriskują kropelki śluzu. Wielki Robal rusza powoli na Mariusa z zamiarem połknięcia go.

Marius

Uciekam ile sił w nogach i modlę się o własne życie.

Deithe

Paladyn biegnie szybko, co jest nielada wyczynem, jeśli się nosi pełną zbroję płytową. Owiewa go smród ziejący z wielkiej paszczy Robala. Cały tunel trzęsie się od poruszeń robaka. Być może jednak Jah zlitował się nad Mariusem, gdyż ten zdołał cudem uskoczyć w korytarz przypominający szyb kopalniany. Paszcza minęła go o włos i Robal wpadł w korytarz z drzwiami, roztrzaskując je i wbijając się w tamten korytarz. Wielkie cielsko odgrodziło Mariusa od wyjścia na powierzchnię.

Marius

"No cóż" - myślę - "Nie w tą, to w tamtą."

Idę w przeciwległą stronę robala.

Deithe

Marius idzie drogą przypominającą szyb tunelu. Po pewnym czasie za załomem dostrzega leżący pod ścianą ludzki szkielet ubrany w resztki odzieży i dźwigający zetlałą, skórzaną torbę na kościstym ramieniu.

Marius

"A cóż może skrywać się w tej torbie" - pomyślałem i ruszyłem, aby ją otworzyć.

Deithe

W starej torbie jest klucz i kilka zapisanych kartek papieru.

Marius

Prubuję przeczytać ten pergamin.