Etap 1 Sesji : Ruiny - Odradzający się Zagajnik

Atarin

Atarin dostrzegając napis sięga po bukłak z winem otwiera, następnie oblewa kij winem(w końcu to co kupił to bardziej woda niż wino), po czym trzymając w pogotowiu otwarty bukłak z winemw lewej ręce wsadza mokry kij w otwór.

Drago

Kij pozostaje nietknięty. Słychać ciche mruczenie.

Atarin

Atarin po tym doświadczeniu oblewa prawą rękę winem, po czym trzymając cały czas w lewej ręce otwarty bukłak z winem wkłada prawą dłoń do otwora.

Drago

Ponownie ciche mruczenie. Czuć ruch powietrza.

Atarin

Atarin błyskawicznie wyciąga rękę z otworu, odskakuje do tyłu wyciągając prawą dłonią sejmitar, lewą wciąż trzyma bukłak z winem jest prawie pewien że zaraz coś przed nim się zmaterializuje. Czeka na jaki kolwiek ruch, dźwięk aby wykonać unik.

Drago

Nic. Cisza. Wrona bezdzwięcznie przysiadła na krzyżu w oczekiwaniu na śniadanie. Widać odwiedzała to miejsce regularnie.

Atarin

- Mam już dość tego krzyża - Powiedział lekko poirytowany Atarin, podszedł do pnia, przyłożył bukłak do dziurki, po czym nalał prawie wszystko, została tylko trochę tak na dwa pociągnięcia.

Drago

Z dziury słychać głos.
- Człowieku, nie rób mi tu prysznica tylko właź jeśli łaska! Przeciąg jest!

Atarin

(ciekawe jak mam wejść do tak małego otworu-pomyślał Atarin)
-Wybacz istoto z dziury - czym jesteś i czy mogę ci jakoś pomóc??

Drago

- Alfred jestem. Właź! - Za krzyżem uchylił się właz.

Atarin

Atarin schował sejmitar, jednak wzamian przełożył sztylet z pochewki do prawego rękawa, i obeszedł krzyż, faktycznie zobaczył dzużą dzirę w której byłyschodu, ruszył po nich w dół, rozglądając się uważnie.

Drago

Atarin znalazł się w tajemniczej pracowni. Wielkie wachadła i mechanizmy wisiały na ścianach, urządzenia tykały i skrzypiały. W mroku dostrzegał zgarbionego nad rysownicą człowieczka ze szkłami na nosie. Nikły promień słońca padał na pergamin przed nim.
- Nie lubię gdy wchodzą tu ludzie którzy nawet nie potrafią czytać. Stąd ostrzeżenie na krzyżu. A czaszki to pozór. Nie masz się czego bać.

Atarin

Atarin z uwagą przygląda się zakreślonemu prawie w całości pergaminowi.
-Dziękuje Alfredzie. Nadczymże tak ciężko pracujesz w takim odosobnionym miejscu, oczywiście jeśli można wiedzieć??

Drago

- A wypędzili mnie ludzie ze wsi, uznali żem wariat bo dziwne rzeczy tworzę i projektuję.... - Atarin dojrzał wielki projekt maszyny ze śmigłami oraz wielkiego żółwia wyposarzonego w lufę.

Atarin

-Tacy są ludzie - Atarin pokręcił głową z niesmakiem - palą niszczą zabijają co się tylko da, żyć nie dają. Może pomóc ci jakoś? Chwilowo nie mam żadnego zajęcia, a miło z innym człowiekiem posiedzieć.

Drago

- Co myślisz o stałej pracy dla mnie? Nie będzie łatwo, ale to dość opłacalna robota. Przynosisz składniki o które cię proszę, pomagasz mi w projektowaniu, a ja za każdą pracę płacę ci, użyczam swej wiedzy i... może jeśli dobrze zapracujesz to być może coś dla ciebie stworzę...

Atarin

Atarin uśmiechnął się i odpowiedział - Bede czuł sie zaszczycony mogąc pomagać tobie Alfredzie, od czego mam zacząć?

Drago

- Pierwsze zadanie będzie prościutkie. Muszę cię po prostu sprawdzić. Trzeba mi po prostu małej manierki, szmat, i chemikaliów od alchemika. Jak najbardziej łatwopalnych.

Atarin

- Postaram się wrócić jak najszybciej - powiedział Atarin po czym wyszedł z kryjówki Alfreda. Włożył sztylet z rękawa do pochewki, wiedział że już mu się tutaj nie przyda, po czym udał się do piwnic alchemika.

Jurgin

Jurgin przygląda się wypalonemu zagajnikowi w poszukiwaniu drewna które nadawałoby się na strzały