Etap 1 Sesji : Ruiny - Obrzeża Miasta

Kasandra Wredna

- Widzę tu tylko tą czarną ciecz. - odparła. Spojrzała przez ramię na Kreetha... - O bogowie... - wyszeptała - Wolałabym nie używać ich na druidzie. Odsuń się trochę.

Chciała odzyskać broń, ale nie miała zamiaru dotykać czarnej mazi. Stanęła za skrzynią, chwyciła za otwarte wieko i z niemałym wysiłkiem przechyliła ją na bok.

Leanna

Leanna odskoczyła na bok przed falą cieczy, zalewającą podłogę. Uwagę musiała podzielić pomiędzy Kreetha i ową czarną maź.

Deithe

Wylanie cieczy okazało się dużym błędem. Co prawda odsłoniła ona dwa topory leżące na dnie i alchemiczny stojaczek z trzema fiolkami, lecz to nie wszystko. Czarna ciesz wylewała się z kryształowej kuli z kolcami, przez niewielkie pęknięcie między kryształowymi ostrzami. Wylana na podłogę ciesz nie zachowała się bynajmniej jak woda. Rozlała się trochę, ale zaraz zaczęła drgać jak żywe stworzenie i formować się. Utworzyła ona coś przypominającego czarne macki. Dziwne twory uniosły się w górę, powoli, jakby niepewnie. Uderzyły błyskawicznie. Kasandra nie zdołała nawet drgnąć, gdy macka uderzyła ją w pierś. Uderzenie było tak mocne, że wojowniczka przeleciała przez całą komnatę i uderzyła w przeciwległą ścianę. Osunęła się na podłogę trochę oszołomiona.
Kasandra traci 2 HP!
Jednak twory nie przejmowały się zbytnio kobietami i atak mógł być przypadkowy. Macki pomknęły w kierunku oszołomionego druida i oplotły się wokół jego nadgarstka, uda i talii. Uniosły go z dziecinną łatwością w powietrze. Czwarta macka uniosła się na wysokość głowy Kreetha, chyba szukała jest ust.
Leanna usłyszała w głowie dziwny telepatyczny przekaz, głos brzmiał dziwnie znajomo. "Powstrzymaj te czarne cosie. Powstrzymaj je przez jakiś czas a uratujesz druida...".
Kreeth usłyszał w dziwnie zmienionej świadomości, słowa, które były jak uderzenia młota. "Okrutny... okrutny... drań... boli... och jak boli... muszę mieć nowe ciało... ciało... - tu na chwilę ból i strach zmieniły się w mroczną satysfakcję - i ty nim będziesz..."

************************************

- Zostaliśmy napadnięci jak wszyscy w okolicy... to się stało. - Powiedział z gniewem mężczyzna, ale nie gniewał się na Kaleba tylko na jakąś zjawę z przeszłości. - Zabito nam bliskich i ograbiono z czego dało się ograbić... mamy tu trochę towarów na sprzedaż w mieście, ale boimy się gdziekolwiek ruszyć. Musimy chronić te gruzy które z ledwością, ochroniliśmy... - Mężczyzna westchnął ciężko.

Kaleb

- Mogę skoczyć do miasta i sprzedać te towary... Tak przynajmniej wam pomogę... To jak? - spytał

Kreeth

Kreeth stara sięw jakiś sposób walczyć z obcą świadomością, odzyskać chociaż część kontroli nad ciałem i umysłem.

Deithe

Mężczyzna zastanawia się chwilę.
- No to brzmi całkiem sensownie... ale czemu miałbyś nam pomagać, panie? Skąd mamy wiedzieć, że nie zatrzymasz zysku dla siebie? - Spytał, trochę zbity z tropu.

*********************************************************

Kreeth stara się odzyskać władzę nad sobą. Co dziwne udaje mu się tu. Obecność jest potężna, ale to tylko ślepy szał a nie świadome działanie i nie potrafi skutecznie stłumić świadomości druida. Kreeth widzi przed twarzą mackę, której koniec zaczyna się rozszerzać, jakby w przygotowaniu by pokryć jego twarz czarną mazią. Kreeth zdaje sobie sprawę, że wisi w powietrzu. Może teraz myśleć dość jasno i kontrolować ciało, choć to wydaje się ospałe, jakby dopiero co obudził się z głębokiego snu.

Kaleb

To może ja tu zostanę i popilnuję, a ktoś z was pójdzie do miasta? - spytał

Kreeth

Kreeth rozejrzał się szybko wokół i wyciągnął miecz, po czym zadał cios najbliższej macce.

Deithe

Miecz przeszedł gładko przez czarną maź i część macki spadła na podłogę i rozprysła się. W głowie usłyszał ryk bólu i wściekłości. Poczuł jak leci w powietrzu. Bolesne uderzenie w ścianę.
Kreeth traci 1 HP!
Bolesne spotkanie z podłogą kazało mu wypuścić i powietrze z płuc i miecz z ręki...
Kreeth traci 1 HP!
Zyskał jednak tyle, że macki puściły go i przeturlał się po podłodze pod ścianę. Maziste twory miotały się po komnacie w furii.

*****************************************************

- Ale widzisz panie, że u nas same starce... a jeśli ja pójdę, nie będzie ich miał kto bronić. A chyba nie myślisz, że powierzę resztkę mojej rodziny, pierwszemu obcemu, prawda? Mógłbyś, panie udowodnić jakoś swoje dobre intencje? - Poprosił mężczyzna.

Leanna

"Po co ci on?... on jest słaby... szybko umrze..." pomysłała intensywnie, obchodząc czarne coś i starając się wymyślić cokolwiek...
Najgorsze było to, że ogarnęła ją panika.
Nie wiedziała, jak istota zareaguje na jej magię.
Powolutku, bardzo ostrożenie poczęła formować z posadzki kulę, z nadzieją na uwięzienie istoty.

Kaleb

- Powiedz tylko jak mogę tego dokonać, a z chęcią spróbuję... - odrzekł podając dłoń postaci - Jak już mówiłem, jestem Kaleb.

Kreeth

Kreeth starał się użyć "Większego ziołowego okładu".

Deithe

Kreeth używa Większego Ziołowego Okładu i udaje mu się uleczyć 2 HP!
Macki widać wyłapały przekaz Leanny, gdyż przestały się miotać w furii i zaczęły podpływać do niej. Jedna na wysokości jej twarzy uformowała coś jakby oko. Wielkie, oślizłe i wcale nie przypominające ludzkiego. Maziste twory zaczęły otaczać maginię.

*****************************************************

- No cóż... moja żona... została uprowadzona. Odnajdź ją, błagam... a będę ci winny życie... - Gorąco poprosił Kaleba, mężczyzna.

Leanna

"Hej, ja jestem tylko niewysoką, słabą kobietą, nie spodobam ci się..." pomyślała intensywnie, cofając się szybko. Jej jasne oczy śledziły ruchy istoty.
- Kreeth, już ci chyba wybaczyło... - wymamrotała.

Deithe

Leanna została całkowicie otoczona mackami. Twór z okiem uformował coś na kształt paszczy przed twarzą czarodziejki. Paszcza otwarła się. Umysły Leny i Kreetha wypełnił straszliwy ryk bólu i wszystkie maziste twory zadrżały spazmatycznie. Jedna rzucił się o podłogę wyrywając w niej sporą dziurę i pryskając wokoło odłamkami kamienia. Druga przeleciała przez pobliską półkę na książki i przecięła ją na pół. W powietrze uniosły się strzępy stronic, a górna połowa półki opadła z łoskotem na podłogę. Jednak wszystkie macki wycofały się z powrotem do kufra i zniknęły w jego wnętrzu.
Kreeth, Leanna i Kasandra otrzymują po 40 PD za przetrzymanie ataku macek!

Kreeth

Kreeth podniósł swój miecz, schował go i rozejrzał się.
- I to by było na tyle. - powiedział. Po chwili zaczął bardziej uważnie się przyglądać otoczeniu. - Ten cały nadzorca chciał byśmy otworzyli ten kufer i zostali pochłonięci lub zabici przez tego stwora. Nie zdziwiłbym się, jeśli obserwuje nas w tej chwili.

Leanna

- Mieszkaniec kuli... Co to dokładnie jest? - zmarszczyła lekko nos i otrząsnęła się, bo przenikliwy krzyk jeszcze jej dźwięczał w uszach. - I dlaczego się wycofało?
"Nie chciało mnie zranić? Może nie zdąrzyło." pomyślała mimowolnie. Podeszła szybko i zatrzasnęła wieko kufra. "Ból?... Dlaczego akurat ból?"
Zamknęła kufer na klucz.
- Tak na wszelki wypadek. I masz rację, Kreeth, miałam przedtem nieprzyjemne wrażenie, że jesteśmy obserwowani.

Kasandra Wredna

"On zawsze nas będzie obserwował." - pomyślała Kasandra z niechęcią.

- Dobra. Sprawdźcie czy jest tu jeszcze coś ciekawego i zmywajmy się. Czy któreś z was mogłoby uleczyć moje rany? - zapytała i zabrała się za przeszukiwanie zniszczonej półki.

Leanna

- Niestety Kasandro, ja się na tym nie znam wcale. Ale Kreeth... - spojrzała na druida - ..wydaje się być w leczeniu całkiem dobry. W końcu, bądź co bądź, to jedna z domen druidów.

Deithe

Naraz posłyszeli chrząknięcie. Nie było ono raczej potrzebą pozbycia się jakiejś natrętnej, drażniącej obecności w gardle, acz raczej uprzejmym zaznaczeniem istnienia gardła. Na biurku, po którym walały się strzępy książek i po przewalane papiery siedziała znajoma istota. Rubinowe oczy spoczęły na Leannie :
- Możecie zabrać wasze rzeczy, już nic wam nie grozi. Chwilowo. - Powiedział Rizzit, najzwyklej w świecie czyszcząc sobie pazurki języczkiem.