Etap 1 Sesji : Ruiny - Kwatera Główna Królewskich Rycerzy

Salietti Mroczny

- No nie pomyślałem. Dobra mam nadzieje że przedostaniemy się obok strażników. - Mówię sam do siebie i ładuję deski na taczkę, lecz pozostaję czujny i co 1 załadowaną deskę patrze się czy kwatermistrz nadal śpi.

Isildur Wielki

- Hmm a może by tak oprócz ust zawiązać mu ręce i nogi, z założyć opaskę na oczy- powiedziawszy to druid wzioł kilka szmat i wykonał zamiezone czynności, po czym wrócił na miejsce i nadal się rozglądał.

Kaleb

- A co potem? W koncu go ktoś kiedyś znajdzie... Czy wy nie rozumiecie, że jak dowiedzą się, że my jesteśmy odpowiedzialni za tą kradzież, roześlą listy gończe w całym mieście?!

Salietti Mroczny

- Nie Isildur dobrze kombinuje. W końcu się nawąchał tego proszku który podobno ma usunąć mu to wspomnienie że nas widział. A to dla pewności że jak by się teraz obudził to nas nie zobaczy. Rozumiesz? - Odpowiadam Kalebowi.

Kaleb

- Ale... A zresztą... Róbcie jak uważacie - rzekłem wzdychając.

Isildur Wielki

-A jak będziemy wychodzić to zostawmy go w lesie, O!~albo jeszcze lepszy pomysł, weźmy go ze soba do Karczmy, tam zobaczymy co z nim jest, jak nic nie będzie pamietał to mu powiemy, że kamień spadł mu na głowę, i że jest robotnikiem- powiedział druid nadal rozglądając się czy ktoś nie idzie.

Salietti Mroczny

- Hehehe. Mam tylko jedno zastrzeżenie... Mianowicie co jak ktoś go zacznie szukać i znajdzie? - Odpowiadam dalej ładując deski.

Isildur Wielki

- powiemy że pszyszedł i chciał pomóc, nie nasza to rzecz - odpowiada Isildur.

Demogorgon Biały

Ar
-"Z pozostałymi też się dogadamy. W tych ciężkich czasach każdy robotnik będzie dostawał racje żywnościowe na koszt miasta. Jeżeli ktoś nadal będzie chciał wypłaty w złocie to się pomyśli." - król sięgnął za poły płaszcza i wyciągnął zwój pergaminu.
-"To jest upoważnienie do pobrania z magazynu wszystkiego co potrzebne do odbudowy karczmy. To jak? Zgoda?"

-----------------------------------------------------------------------------------------
Złodzieje Smile

Kwatermistrz nadal śpi.
Wszystko co trzeba zostało załadowane na taczki. Pozostaje jednak dwa problemy.
Po pierwsze materiałów nadal jest raczej za mało aby zbydować całą karczmę. Po drugie zaś jeżeli chcieli przetransportować na teren budowy Kwatermistrza powinni zwolnić któreś z taczek.

Kaleb

- Jeżeli chodzi o materiały, to możemy się najwyżej wrócić po więcej, ale co z nim?

Isildur Wielki

-Hmm a niech sie dzieje wola nieba znią się zawsze zgadzać trzeba- mówi Isildur do towarzysz i stara się uderzyć kijem w ciemie Kwatermistrza tak aby stracił on pamięc.
- Jeśli wszystko zapakowane to zostawmy go tu i ruszajmy do karczmy- powiedział druid podchodząc do taczek z narzędziami.

Ar-Pharazon Złoty

Zgoda, powiedział Ar, chwycił zwój pergaminu, ukłonił się nisko i wyszedł z pokoju. Ruszył prosto w stronę Uliczek, by poszukać ludzi chętnych do pracy.

Demogorgon Biały

KIS (czyli Kaleb, Isildur, Salietti)
Gdy Isildur uderzył Kwatermistrza wszyscy usłyszeli delikatne chrupnięcie. Chrapanie mężczyzny nagle ustało. Prawdopodobnie stracił pamięć... chyba że stracił życie z powodu pęknięcia czaszki. Druid najwyraźniej nie zdawał sobię sprawy z własnej siły.

Salietti Mroczny

- Mam nadzieje że to "chrup" nie znaczyło że go zabiłeś... Dobra to chyba pora wrocać do karczmy? Ciekawe jak se Eroon radzi w odbudowie. - Oznajmiam towarzyszom.

Isildur Wielki

-No to zabierajmy się z tąd puki czas. - powiedział Isildur biorąc taczki i wyjeżdżjąc nimi na zewnątrz magazynu.
- No bo nas tu noc zastanie, troche szybciej panowie- dodaje po chwili.

Salietti Mroczny

Biorę swoją taczkę i jade za Isilduer gdzie mnie tam On poprowadzi.

Kaleb

Robię to co pozostali.

Isildur Wielki

-Dobra panowie, do karczmy- mówi Isildur i idzie do Karczmy wraz z towarzyszami, wioząc narzędzia na taczkach.

Ar-Pharazon Złoty

Wchodze do kwatery z kilkoma robotnikami, następnie kieruje się do magazynu.

Demogorgon Biały

Przy drzwiach do magazynu stało pięciu wojskowych z kuszami i lekkimi mieczami. Widząc nadchodzących robotników kapral wystąpił naprzód i krzyknął:
-"Stać! Kim jesteście i czego chcecie?!"
Strażnicy mieli już napięte kusze i mimo że opuścili je by nikogo nie zabić przypadkiem to mogli je w każdej chwili poderwać do strzału.