Etap 0 Sesji: Miasto - Obrzeża Miasta

Sybel

Chcąc jak najszybciej dostac sie do wnętrza bydynku, by zdąrzyć uporać się ze wszytskim przed nadejsciem kogokolwiek, podeszla do drzwi zamknietych skoblem. "Coż to dla mnie... za chwil pare bede posiadaczką dorodnego ogiera".
Jeszcze raz upwniwszy się, iż nie ma nikogo w pobliżu, ujeła skobel i napierajac na niego z cały sił, próbowała otworzyć drzwi...

Mała korekta, bo jest Poranek, a nie Wieczór :>
D.

NPC

Skobel ustąpił z łatwością, wręcz zaskakującą. Sybel wkroczyła do wielkiej stajni, gdzie po obu stronach były ustawione boksy z końmi. Zarżały niespokojnie na widok przybyszki lub czując jej zapach. Tylko wielki kary ogier stojący na przedzie spojrzał na nią i prychną z pogardą.

Sybel

Zainteresowana nietypowym zachowaniem rumaka, ostrożnie zbliżyła się do niego. Stanąwszy naprzeciwko, spojrzała w rozszerzone źrenice zwierzęcia..
-Co malutki... czy to tak ładnie witać gościa?... nauczę Cię ddobrych manier, tylko czy ty zezwolisz mi zbliżyć sie do siebie?
Wyciągneła rękę by pogładzić rozszerzone, drgające nerwowo chrapy konia..

NPC

Ten potrząsnął łbem i zarżał pogardliwie, ale po chwili dał się nieco pogładzić, po czym kłapnął wielkimi zębiskami przed nosem Sybel i zarżał potężnie. Rżenie najwidoczniej kogoś zbudziło, gdyż do Sybel dobiegły jakieś poirytowane, zaspane głosy.

Sybel

- Cóż żeś narobił... niegrzeczny konik. Mimo wszytsko bedziesz mój, czy ci się to podoba czy nie.
Otworzywszy gwałatownie boks, dosiadła ogiera, nie becząc na głośne sprzeciwy zwierzęcia. Koń przez chwile stawał dęba, wierzgal , prubójąc pozbyć się niechcianego ciężaru. Sybel jednakże zbyt mocno ściskała udami jego boki, by pozwolić sobie na to, a żeby ten ją zrzucił. Poddawszy sie wkoncu zelaznej woli amazonki, kierowany deliktanymi pchnięciami pięt, poslusznie skierował się w strone otwrtych drzwi.

NPC

Koń posłusznie szedł, ale tylko po to by zmylić Sybel. Podstępne zwierze zrazu zerwało się na nogi i uderzeniem rozwaliło wielkie wrota, które otwarły się z skrzypem. Koń wyskoczył u pomknął polami, unosząc przyciśniętą do jego grzbietu Sybel. Anguisett tylko mgnęła czyjaś czerwona koszula, a potem wpadli już między drzewa.

Sybel

Koń gnał przed siebie. Sybel kurczowo trzymała sie jego grzywy. Mocno obejmowała zwierze nogami, by nie spaść i przeżyć. Gałęzie boleśnie kaleczyły jej twarz. "Co ja teraz zrobie... ten ogier... nie nie pozowle mu by robił to na co ma ochote. Zmusze go do posłuszenstwa."
Mocniej złapawszy się jego włosów, poczeła powoli przyciągać jego głowę ku sobie, dopóki zwierze nie zatrzymało się. Nachliwszy się do ucha, szepła złowieszczo.
- Takiś bohater, to teraz poznasz z kim zadarłeś....
Jeszcze chwile potrzymała go w tej niewygodnej pozycji. Koń drżał z bólu, cicho rżąc. Kurtyzana rozkoszowała sie jego cierpieniem, dopuki ogier nie opadl z sił.

NPC

Wreszcie ogier poddał się i niechętnie zaakceptował swoją nową panią. Stał teraz spokojnie, rżąc od czasu do czasu i czekał na polecenia, gdzie jechać.

Sybel otrzymuje 50 PD!
Sybel jest teraz posiadaczką konia!

Sybel

- Mądry konik... poklepała zwierzę po karku.
- Nazwę cię....hmmm... Ferca - idelne imię, krótkie i zwięzłe.
Spiąwszy delikatnie aczkolwiek zdecydowie, spocone boki konia, wyjechała z gąszczu drzew, kierując się w stronę miasta. "Teraz potrzebuję sparwić memu nowemu nabytkowi pożądne siodło i ogłowie. Jazda na oklep jest nadzwyczaj męcząca."

NPC

Sybel wjechała na drogę do Draknor i podążyłą nią do miasta. Minęła łukowate kamienne sklepienie Bramy Głównej i pilnujących jej gwardzistów. Wjechała między tłum ludzki wypełniający ulice miasta. Skierowała się po potrzebne jej przedmioty ku największemu zbiegowisku i źródle największego hałasu...

Sybel opuszcza Obrzeża Miasta i kieruje się ku Targowisku.

Galdir

Galdir wybiega za miasto i pędzi w kierunku wskazanym przez dziewczynę... dobiegajac wyciaga puginal i splata zaklecie szykujac sie do walki

Drago

Na obrzeżach cisza... Po chwili, gdzieś w oddali słychać szczekanie psów.

Galdir

Biegnę w kierunku tych odglosów

Drago

Galdir napotyka kilka zakrwawionych ciał kobiet... niektóre są strasznie zdeformowane i porozrywane. Jeden z wilków chłepcze krew z odartego ze skóry boku.

Galdir

atakuje rzucajac czar kolec cienia i robiac uniki ( robie to az padnie)

NPC

Galdirowi udało się zaskoczyć wilka atakiem. Zwierz unika pierwszego kolca, ale kolejny zadaje mu śmiertelną ranę.
Galdir otrzymuje 20 PD.

Galdir

przeszukuje ciela kobiet i staram sie porownac je z opisem dziweczyny

NPC

Niestety ciała są na pół zjedzone i nie do rozpoznania. Jeśli to poszukiwane kobiety to wilki musiały je dopaść i jeść w czasie, gdy Galdir leczył uratowaną kobietę, jednak nie ma pewności, czy to one.
Jedna z kobiet, którą można rozróżnić tylko po zakrwawionych czarnych włosach, zaciska coś kurczowo w lewej dłoni.

Galdir

( bawię się w nekrofila ;] )

Otwieram dlon kobiety i wyjmuję przedmiot, który trzyma

NPC

A chcesz dostać Trupiej Zgnilizny, gdzieniegdzie? xP
D.

Kobieta trzyma w dłoni srebrny medalionik w kształcie serca z wygrawerowanym napisem "Marlene". Obok medalionu jest zmiety skrawek pergaminu. Wydale się, że to kawałek oddarty z większej części, ponieważ ma poszarpane brzegi i kilka czarnych linii, które nie mają żadnego sensu.