Etap 0 Sesji: Miasto - Karczma

Leanna

Leanna przez moment zasatnawiała się, dlaczego tak właściwie jest, że gdy coś się dzieje, to wszyscu zawsze patrzą na nią.
Pod przelotnym spojrzeniem oczu chaosa poruszyła się niepewnie. Zaczęła nucić coś cichutko do melodi Alice, tak tylko dla siebie samej. Jej oczy błyszczały ciekawie, jak u dziecka, gdy rozejrzała się po pokoju.

Alice

Bardka przestała grać na rzecz wypicia wina. Nie chciała już więcej grać, patrzyła się na chaosa.

Fist

Fist po wypiciu kilku szklanek wody wychodzi z karczmy i udaje sie do pracowni alchemika.

NPC

Chaos, który kiwał główką do melodii harmonijki, otworzył rubinowe oczka, gdy Alice przestała grać.
- Juuuusz? ech, krótko coś... - Mlasnął języczkiem i usiadł na łapkach. - Moje panie, potraficie coś jeszcze? - Owinął się ogonem. - Bo zaczynam się nuuuudzić...

Leanna

- Owszem, potrafimy. Ona obrażać ludzi, a ja ich wyprowadzać z równowagi. Dwa jakże niezwykłe talenta się w nas wrodziły. Cóż, panie... - popatrzyła na Alice i szepnęła do niej - Alishio, co to właściwie jest?... - znów zwróciłą swe oczy na chaosa - ...Panie.. istoto... chcesz coś jeszcze od nas?

NPC

- Hmm, no cóż, jeśli już o tym mowa to... - Chaos przerwał gwałtownie. Pociągnął powietrze małym noskiem i błyskawicznie odwrócił sie do Leanny. Jego oczy niemal niedostrzegalnie zmieniły barwę na jaśniejszą o ton czy dwa. Ze ściany błyskawicznie wychynęły cztery łańcychy, owinęły i przyciągnęły Leannę do ściany, delikatnie acz stanowczo. Leanna została całkowicie unieruchomiona i mogła w praktyce mówić, kręcić głową, albo pomachać stópkami. Chaos podniósł się na łapki i mruknął - No, no, no ciekawe... - Na chwilę przestał zwracać uwagę na Alice. - Pani... czy możesz mi wyjaśnić, czemu śmierdzisz starą magią nekromancką? Nie wyglądasz na odpowiednio... wiekową, a i zapach nie jest za silny, jednakże... wolałbym, żebyś nie wykonywała gwałtownych ruchów rozumiesz...

Leanna

- Puszczaj mnie, no puszczaj. To uwłacza mojej godności. - fuczała cicho - Jak śmiesz? Nie wiem, skąd czujesz ten zapach... ja nie jestem nekromantką... Mój ojciec.. no owszem, ale nie ja. Alice... zrób że coś!...

Alice

Alice popatrzyła mętnym wzrokiem na Leannę.

NPC

- Z nikąd pomocy! Och jakie to straszne! - Dramatyzował chaos patrząc w niebo. Spojrzał na Leanne i powiedział kpiąco. - Może pomóc, madame? - Ze ściany wychynęły jeszcze dwa łańcuchy. Te były zakończone stalowymi hakami, po trzy każdy. Kłapały szczękajac metalicznie niczym dwie paszczęki. Zaczęły się zbliżać do twarzy Leanny.

Leanna

Potrząsnęła głową, by zsunąć z ust szal, bo nie mogła oddychać swobodnie.
- Czego ty chcesz ode mnie, istotko? Nie zrobiłam ci nic złego. - Intensywnie myślała, by tylko wyswobodzić ręce... chociaż kilka palców... była jej potrzebna magia. - Dlaczego, pytam się? - w jej srebrnych oczach odbił się obraz haków.

Alice

Alice zmierzyła wzrokiem długość kajdanów i popatrzyła trochę bardziej mętnym wzrokiem na chaosa.

NPC

- Podobają mi się twoje oczy... wziąłbym je na pamiątkę... - Zaśmiał się Rizzit. Przesunął po niej uważnie wzrokiem. - Chociaż... - Haki podążyły za jego wzrokiem i zatrzymały się na wysokości jej brzucha.

Alice

- A oczka to ma po mamusi! - zachichotała nienaturalnie bardka - To i owo raczej po tatusiu.. - tu zaniosła się donośnym śmiechem, którego nie potrafiła powstrzymać.

Leanna

- Alice... - syknęła - Ty mnie nie porównuj do tego człowieka, zowącego się mym ojcem... - Gdyby tylko mogła, oddychałaby z wściekłością. Lecz czuła się trochę przyduszona. - Istoto, puść mnie natychmiast. Weź sobie Alice... Ona się nie będzie sprzeciwiać, ona to lubi.

Alice

- po tatusiu.. po tatusiu.. - dławiła się śmiechem, jakże nienaturalnym dla niej. Uspokoiła się jednak i spojrzała na chaosa - Zostaw ją.. - jej lekceważący ton nie wskazywał na jakiekolwiek zainteresowanie czy przekonanie.

NPC

- Cicho! - Rzucił chaos nie zwracając na Lenę uwagi. Jeden hak natychmiast powędrował w górę i zawisł centymetry od jej twarzy. - Aha! Mam! - Zawołał radośne. Hak na wysokości jej brzucha wystrzelił błyskawicznie do przodu i cofnął się błyskawicznie. Nie było na nim jedak krwi, czy wnętrzności. Z haków zwisały bransoletka i pierścionek. - No ładnie... - Mruknął Rizzit, a w jego głos wkradła się nieprzyjemna nuta. - Obręcze Spętania, też masz po tatusiu, kochanie? - Syknął.

Galdir

xP niewątpie, że lubi... oj niewątpie xP

EDIT: Znowu mi to mówisz xP

Alice

Zawsze chciałam pisać na różowo xD omg.. Co ja tu.. aa, Galdir, trzepnę Cię. Nie cierpię Cię no xD

Leanna

- Nie wiem, o czym ty do mnie mówisz... Kupiłam je, nie mam ich po nikim. Teraz mnie puścisz? - zapytała z nadzieją w głosie. - I nie mów do mnie "kochanie" - warknęła po chwili, dopiero teraz uświadamiając sobie, co tamten powiedział.

Galdir, jesteś niemożliwy:D
Oboje jesteście po równych pieniądzach, Alice:P

NPC

A może założyć wam topic Alice vs. Galdir, hmm? xP

- Ludzka ignorancja nie ma granic... - żachnął się chaos. - Pozwól, że cię oświecę...

Chaos rzuca Widzenie Przez Lustra na Leanne!

Oczy zapiekły Lenę i musiała je zamknąć, gdy je otworzyła, wszystko nabrało delikatnego, błękitnego poblasku. Leanne dostrzegła dwie dodatkowe osoby w pokoju. Obok niej stali wysoka kobieta o ciasno związanych włosach i starej twarzy, trzymając za rękę chłopca na oko ośmioletniego. Oboje byli szarzy i lekko przeźroczyści. Z ich serc odchodziły cieknie, czarne nici, łącząc kobietę z bransoletką, a chłopca z pierścieniem. Chaos patrzył wyczekująco na Lenę i groźnie tupał łapką.