Wieża Magów

Demogorgon Biały

Wieża ciągle w pionie. Stała, stoi i chyba stać będzie po wieki. W okolicy jednak kręci się kilku magów i adeptów, którzy naprawiają zniszczenia i próbują naprostować nadal częste i niebezpieczne zawirowania magii. Zdarza się, że nieopatrzne słowo ucznia lub niewielki czar wpadają w takie zawirowanie i przeradzają się w deszcz meteorytów, demona czy inne niebezpieczeństwo.

Kaleb

Serindrack wraz z towarzyszami przeszli na tyły Wieży Magów. Nurz spojrzał na mapę i po chwili poszedł kilka kroków w lewo, kilka w prawo, cofnął się znów i stanął. Następnie pochylił i odgarnął różnokolorowe liście, odsłaniając szerokie wejście, całe zatamowane łańcuchem. Pomajstrował przy kilku kłódkach i już po chwili mogliście wejść do środka. Schody prowadziły w dół.
- Kto idzie przodem? O i Ty, Magu, mógłbyś jakoś oświetlić drogę, czy muszę sięgać po pochodnię? - zapytał Nurz.

Serindrack

-Nie znam się na świetle-Śmieje się-Chyba że drogę oświetli ci czarny płomień... ale pójdę przodem, daj pochodnię...

Kaleb

- Huh... - rzucił Nurz, sięgając po pochodnię. Zapalił ją po chwili i podał Nekromancie bez slowa.

Serindrack

-No to idziemy...- Serindrack zagłębia się powoli w tunel, i stara się zachować czujność, i być nastawionym na magie(aby ją wyczuć, i móc ominąć pułapkę)

Kaleb

Zeszliście po schodach do wąskiego pomieszczenia o kolistym kształcie. Drzwi tam były. Pierwsze, z runą oznaczającą Wodę, drugie - Ogień, trzecie - Złoto, czwarte - Powietrze, piąte - Ziemię.

Jedynie drzwi z runą "Ziemia" były możliwe do otworzenie - pozostałe zabokowane były grubymi szczeblami o których magią aż promieniowało. Serindrack czuł, że za każdymi z drzwi znajduje się jakaś istota.

- No, na co czekasz? Otwieraj... - mówił Łylerz.

Serindrack

Serindrack wchodzi powoli do pomieszczenia, wypatrując wszystkiego co paranormalne.

Kaleb

Paranormalnym mógł okazać się ogromny Żywiołak Ziemi. Poza tym, w pomieszczeniu nic zbytnio ciekawego nie było.

Serindrack

Serindrack sprawdza czy jest on pokojowo nastawiony. Jeśli nie jest, każe się odsunąć towarzyszom, następnie rzuca na niego klątwę choroby.

Kaleb

Zrobiony z jakiejś czarnej gleby Żywiołak odwrócił się w stronę Serindracka. Jego zamiary wyraźnie nie były pokojowe. Podniósł ręce do góry i z wielkim okrzykiem uderzył nimi w posadzkę, wywołując silny wstrząs. Zrobił krok w stronę walczących, a jego stąpnięcie wywołało kolejny wstrząs.

- Żartujesz? Nie masz z tym szans! - krzyknął Nurz, wyjmując kuszę z pleców. Po chwili dobył także bełtu, z dziwnym, czerwonym grotem. Wystrzelił go w "udo" stwora, a gdy tylko pocisk dotarł celu, wybuchnął, choć nie wywołał wielkich zniszczeń, to jednak rozwalił ćwierć uda potwora. Dobył kolejnego bełtu.

- Celuj po nogach! - rzucił Nurz. Nekromanta szybko zdał sobie sprawę, że Klątwa Choroby nie ma sensu - Żywiołak jest zbyt wielki, by zrobić mu krzywdę takim zaklęciem.

Serindrack

Serindrack miota kulę mroku w stronę nóg potwora

PS:pomyłka, chciałem rzucić wybuch mroku, czy jakoś podobnie się nazywało. ale pomyliłem to z klątwą choroby, bo lubię to zaklęcie.

Kaleb

Serindrack traci 12 many.

Zaklęcie wyszło niesamowicie dobrze. Tym bardziej, że w pomieszczeniu było ciemno. Drugie udo potwora zostało zranione zaklęciem Serindracka, a potwór rynkął znów przerażająco. Kolejne dwa bełty też zraniły bestie po w nogi. Nie brakowało już dużo, by potwór zatracił równowagę. Jednak ten bardzo wkurzony zamachnął się wielką łapą, odrzucając Nekromantę i towarzyszy na ścianę. Słychać było kruszenie kości... Serindrack poczuł ogromny ból... złamał sobie żebro...

Serindrack traci 7 HP.

Serindrack

Serindrack, stara się mimo bulu szybko wyciągnąć linę, przywiązuje do niej kotwiczkę, a następnie rzuca od boku w stronę nóg potwora, i szybko zaciąga

Kaleb

Manewr okazał się być bardzo dobrym pomysłem - zachaczona kotficzka, w połęczeniu z kolejnym wybuchowym bełtem nie mogły się zakończyć inaczej - potwór przewrócił się. Bracia w tym czasie wykorzystali okazję - natychmiast ruszyli ku dźwigni na końcu pomieszczenia i przeciągneli ją. Dał się słyszeć huk, a drzwi zamykać. Serindrack dopiero teraz zauważył, że nad nimi są kraty, które też się zaraz opuszczą. Nurz zaciągnął go do wyjścia i wybiegli z pomieszczenia, a tuż za nimi bracia. Kraty opadły. Nekromanta zobaczył, że kolejne drzwi były odblokowane - tym razem z runą wody.

Serindrack

Ech... nie będzie lekko, macie bandaże? Chociaż nie, no przecież mam swoje-Serindrack wyciąga bandaż, i pije miksturę leczącą.-Dajcie coś na usztywnienie, co?-Po opatrzeniu ran, Serindrack wchodzi przez drzwi z runą wody, każe reszcie jeszcze nie wchodzić, i rzuca "wybuch ciemności", we wroga, którego spodziewa się tam spotkać.

Kaleb

Serindrack nim wszedł do pomieszczenia, zorientował się że nie jest w stanie rzucić zaklęcia "Wybuch ciemności", dlatego pomyślał nad nowym planem. Z pomocą Łylerza usztywnił ranny bok i owinął go bandażem. Eleksir leczący dopełnił sprawy i kość zrosła się po części, a mniejsze sińce zniknęły. Serindrack odzyskuje 5 HP, traci Miksturę Leczącą.

Serindrack

-No to trzeba by tam wejść.-Serindack wchodzi do pomiszczenia, i rozgląda się za wrogiem.

Edit: a co z expem za żywiołaka?

Kaleb

Kolejnym wrogiem, był żywiołak wody. To upewniło Serindracka w tym, że runy na drzwiach oznaczają gatunki przeciwnika. Wiedział, że to już nie pójdzie tak łatwo - zbudowane całkowicie z wody ciało nie ulegnie wybuchowym bełtom.
- I co teraz? Może jakaś sugestia? - spytał Nurz, gdy Żywiołak Wody oglądał swych przyszłych wrogów z drugiego końca sali.

Serindrack

Serindrack wrzeszczy do towarzyszy-Przez chwile trzymajcie sie z tyłu.-Następnie rzuca na rzywiołaka "wybuch ciemności".

Kaleb

Serindrack zorientował się że nie jest w stanie rzucić zaklęcia "Wybuch ciemności". Tymczasem, żywiołak wody zaczął zbliżać się, z wyraźnie niepokojowymi zamiarami...