Port

Kostyr

Dostrzegając, że to zwykli rybacy Soyer natychmiast traci nimi zainteresowanie, poczym przypatruje się pozostałym szukając takich, którzy mogliby dorównać mu w walce.

Kaleb

Takich widocznie nie było, ludzie przyszli tu odpocząć chwile, w przerwie swej pracy.

Kostyr

Soyer widząc, że nie ma tam ludzi, którzy mogliby sprostać jego oczekiwaniom wychodzi z karczmy, zaczyna chodzić po ulicach i rozglądać się za ludźmi, którzy mogliby być stanowić dla niego wyzwanie.

Kaleb

Był dopiero wczesny dzień, więc w porcie kręcili się praktycznie tylko handlarze, kobiety kupujące od nich i jacyś rybacy.

Kostyr

Soyer spokojnie przechadza się po porcie następnie kieruje się na jego obrzeża, zaczyna wypatrywać w pobliżu drzew, na których mogłyby być gniazda sokołów, jeśli nie znajduje ich w pobliżu portu to idzie dalej mając nadzieję, że w końcu natknie się na nie.

Kaleb

Drzew nadających się na założenie weź gniazda nie było, dlatego nie było też sokołów. Ogólnie, praktycznie nie było tu drzew... Znaczy były, jeżeli to czarne, bezlistne coś i dwu suchych gałęziach można drzewem nazwać. Tak czy inaczej, sokoła nie było.

Kostyr

-Szkoda – mówi Soyer do siebie, ale nie rezygnuje, kieruje się do zagajnika, aby tam znaleźć gniazdo tych ptaków.

Antharas

Gdy już dotarł rozgląda się po Porcie

Isildur Wielki

Bezimienny zobaczył kilka statków zakotwiczonych w porcie. Po nadbrzeżu kręciło się wiele osób. Głównie handlarze, marynarze oraz inni ludzie podążający za swoimi sprawami. Wtem do Bezimiennego podszedł mężczyzna w zielonej opończy i kapturem zaciągniętym na twarz.
- Wyskakuj z forsy albo poczujesz smak mojego sztyletu- powiedział szeptem napastnik wyciągając sztylet i przystawiając go Magowi do brzucha.

Antharas

-Dobrze dobrze bierz pieniądze - oddałem mu pieniądze i oddaliłem sie od niego jak najdalej

Isildur Wielki

Bandyta pozostał z tępym wyrazem twarzy patrząc w miejsce, w którym był Bezimienny, po czym otrząsnął się z otępienia podniósł głowę rozglądnął się po porcie, po czym zaczął iść w kierunku najbliższego baru. Po chwili zniknął za drzwiami nie pozostawiając po sobie śladu

Antharas

Idę za bandytą

Isildur Wielki

Bezimienny wzeszedł do Baru. Wnętrze okazało się być ładnym, w porównaniu do reszty portu. 7 Stolików, o podobnych, okrągłych kształtach, wykonane z solidnego dębowego drewna, a przy każdym 6 taboretów z tegoż materiału. 2 Stoliki były okupowanego - jeden przez 4 hazardzistów, niezwracających uwagi na otaczający ich świat, drugi, przez 2 młode panie, pogrążone w wyraźnie ekscytującej rozmowie. Ściany lokalu były przyozdobione obrazami z wizerunkami żmij, z wizerunkami baranów i jedną wypchaną głową jelenia. Lada była nieduża. Za nią widać było półki z trunkami i birmańskimi sprzętami, małe, wahadłowe drzwiczki i wysoki, dobrze zbudowany barman o krótko ściętych włosach i zaroście, wyraźnie zadbany. Przy stoliku najbliżej lady siedział ów bandyta, który okradł maga. Nie zwracał uwagi na to, kto wchodzi do środka, ponieważ był pochłonięty liczeniem skradzionych monet.

Antharas

Ziewnołem i usiadłem przy barze przyglądając się bandycie po chwili spytałem Karczmarza -Czy działo się w okolicy ostatni coś ciekawego - i znów ziewnołem

Isildur Wielki

- A co się niby miało dziać?- Zapytał ironicznie Karczmarz- To, co zwykle, bójki popychanie, nowe statki w porcie handlarze. A Pan, co taki ciekawy? Stało się, co? - Zapytał mężczyzna wycierając szklanki i kufle.

Bandyta siedział przy stoliku, skończył liczyć pieniądze i z uśmiechem na twarzy schował je z powrotem do sakiewki. Wstał i nie oglądając się na nikogo ruszył w kierunku drzwi.

Antharas

Nie odpowiadam karczmarzowi i szybko wychodzę za bandytą

Isildur Wielki

Bandyta poprawił kaptur na głowie i szedł prosto przed siebie. Po chwili wszedł na zacumowany statek niewielkich rozmiarów tam zniknął z oczu Bezimiennego.

Antharas

nadal idę za bandytą i uważam aby nic nie wykombinował

Isildur Wielki

Gdy Bazmienny wszedł na pokład statku poczuł, że cos mocno ściska go za rękę. Gdynię odwrócił zobaczył wysokiego dobrze zbudowanego mężczyznę. Był on ubrany w ćwiekowaną skórznię, długie czarne spodnie, przy skórzanym pasie miał długi miecz dwuręczny.
- A ty tu, po co cwaniaczku? Czemu tu węszysz?- Zapytał rechocząc człowiek.

Antharas

- Niczego a teraz pozwól mi przejść - mówię uważający aby czasem mężczyzna mnie nie zaatakował