Karczma "Pijany Feniks"

Serindrack

Deithe bez większych problemów dotarł do celu. Nikt na niego nie patrzył, może dlatego iż jedyną osobą na ulicy był ślepiec.
Zastukał. Tak... Stał chwilę. Po tym, jak zastukał. Chwila przedłużyła się do dłuższej chwili. Po pewnym czasie awansowała w długą chwilę.
Deithe odruchowo się rozejrzał. Zobaczył wystające z framugi okrągłe "coś". Koloru czerwonego, jednak z jakąś różowoniebieskawofioletowa aurą. Szatańskie wynalazki. Na co to komu?

Odpisać możesz już w uliczkach. Dziękuję.

Marius

Dahrond dostał zawału serca i umarł.
Pogrzeb wyprawiła mu jego największa fanka.

Drago

Kerende przekroczył progi karczmy przyglądając się tajemniczemu przedmiotowi który otrzymał od osiłka. Był to medalion z wygrawerowanymi słowami w prastarym języku które brzmiały "Corvus Albus". Na odwrocie zaś widniał czerwony krzyżyk.

Kerende zyskuje Medalion!

Kerende

Wrzucil szybko medalion do kieszeni. Nie chcial, aby ktos go dojrzal z taka blyskotka. Powolnym krokiem mial juz podejsc do karczmarza kiedy sobie uswiadomil, ze nie ma zadnych pieniedzy. Mial jednak kamien, ktory zdobyl razem z Dzikim. Potrzedl do karczmarza i szepnal mu do ucha.
-Witam pana. Mam pewne pytanie.- zaczal lekko nie pewnie.- Gdzie znajduje sie najblizszy jubiler w tym miescie? Musze zalatwic pare spraw.- odsunal sie od karczmarza i lekko sie usmiechnal.

BTW. Słyszałeś kiedyś o polskich znakach? - Demo

Drago

- Targowisko - rzuciła karczmarka - albo port, jednak obawiam się że możesz nie donieść tam sprawy którą masz do załatwienia - mrugnąła po przyjacielsku, bezmyślnie czyszcząc kufel. A właściwie nie do końca czyszcząc, co polerując na najwyższy, światowy połysk. Kerende miał wrażenie że po kilku jeszcze pociągnięciach szmatą kufel zostanie przepolerowany na pół.

Kerende

-Aha...- na chwile sie zamyslal.- Dobrze, ze nie wie z kim rozmawia... Inaczej by mnie tak szybko nie skreslala... A wiec.. Dziekuje za informacje.- poslal do karczmarki usmiech. Obrocil sie i skierowal sie na targowisko. Potrzebowal pieniedzy jak najszybciej.

Klonus

Klonus wchodzi do karczmy. Od drzwi krzyczy:
- Piwa, karczmarko. Ten pan płaci. - wskazuje na Kiluu.

Kiluu

Kiluu wchodzi za Klonusem.
-Ech, niech Ci będzie. Mogę postawić. W końcu trochę złota mam. - uderzył się w płaszcz w miejscu gdzie przypięta była sakwa. - Ale tylko trzy piwa, ani jednego więcej.
Rozejrzał się za pierwszym wolnym stolikiem tam usiadł. (jeżeli takowy był)

AVquiraniel Vareneil

- Ja, jeśli mógłbym prosić, chciałbym odrobinkę mur'u jeśli nie stanowi to zbyt wielkiej przeszkody - wymamrotał do towarzyszy Lienerav.

Zayl

MG mode
Karczma nie była zatłoczona, Kiluu bez problemu zajął stolik. Karczmarka bez słowa nalała trunki i przyniosła je do stolika. Rzuciła przez ramię: "dwa talenty" po czym odeszła w stronę baru. Drużyna usiadła i każdy zabrał się do swojego trunku. A w karczmie było jakoś spokojnie. Jakiś grajek grał smutną piosenkę, kilka dziewczyn łkało na myśl o nieudanym związku jakichś kochanków. Kilku ludzi grało w kości. Niby normalnie. Ale jeszcze czujni po poprzednich przeżyciach Kiluu, LL i Klonus byli pełni niepokoju.

Hm... PD:
Kiluu: ładne ograbienie kupca, ogólny pomysł i przeżycie bez szwanku +100
Klonus: targowanie się, ładna ucieczka i wywołanie ładnego zamętu bez użycia impsów: +150
LL: Ogólnie przejście przez całe zdarzenie bez najmniejszego wysiłku +75

Jeżeli o czymś zapomniałem proszę o zgłoszenie tego.

Kiluu

Kiluu zapłacił należytą kwotę i zwrócił się do towarzyszy:
-Zwracam dług, który zaciągnąłem na targowisku - po czym wręczył im po 100 sztuk złota.
-Klonusie, teraz...wypadałoby iść za mapą, tak? - wyciągnął kawałek papieru, który dostali od Barona. - Ah, i daj mi już te noże.

Klonus

Klonus przeliczył sumkę i, jeśli się zgadzała, oddał noże. Odchylił się do najbliżej siedzącego bywalca i spytał:
- Mistrzu, co tu tak ponuro? Zmarł ktoś?

Zayl

MG mode
- Ależ panie... Szkoda gadać - odpowiedział zapytany przez Klonusa mężczyzna - miły Panie, godzinę temu była tu porządna burda. Ba! - zakrzyknął głośniej - mordownia. Ośmiu na ośmiu. Pozarzynali się jak świnie - tu facet pociągnął zdrowo z kufla i pokręcił głową - Przeżyło dwóch... Rzucili karczmarce kilka platyn i odeszli. To świry. Bili się tylko dlatego, że byli z jakichś sprzecznych kultów, czy jak...

Klonus

- Więc karczmarka ma nadmiar pieniędzy i kilka ciał do zakopania? Ciekawe - powiedział Klonus już raczej do siebie.
- Panienko - krzyknął do karczmarki - Ponoć bijatyka była tu znaczna niedawno. My zaś kompana poszukujemy, co do kultu jakiegoś wstąpił i zniknął nam z oczu. A gdy Kiluuowi coś z oczu ginie to już naprawdę źle. Czy moglibyśmy zobaczyć ciała tych nieszczęśników, którzy wyjść stąd nie zdołali. Miejmy nadzieję, że nasz kompan jednym z nich nie jest, ale przecież szukać go gdzieś, jak on u was martwy leży to też nie za bardzo, co nie, panienko?

Zayl

Karczmarka spojrzała po twarzach drużyny po czym otworzyła zaplecze. Były tam ciała czternastu ludzi Wszyscy byli ubrani w jakieś podrzędne ciuchy- cały ekwipunek musiał być już zmagazynowany gdzie indziej.
- Proszę spojrzeć, może to jeden z nich - rzuciła karczmarka beznamiętnie.

Klonus

Klonus stara się wykorzystać zmysł obserwacji, by znaleźć charakterystyczne cechy osób po jednej i po drugiej stronie. Może ustali, na jakiej zasadzie walczący rozpoznawali, który jest po której stronie.

Zayl

Nic nie wyróżniało się bardzo w wyglądzie ciał. Ot zwykłe sztywniaki. Klonus pomyślał, że najwyraźniej to elementy uzbrojenia musiały być znakiem rozpoznawczym walczących stron.

Kiluu

Kiluu zwraca się do Klonusa szeptem - 'Myślisz, że ma to jakiś związek z... no wiesz? Naszą sprawą? Skoro przeżyło dwuch...może to byli agenci?'.
Zwrócił się do karczmarki - Mówili może coś jeszcze? Może pamięta pani coś...co ich wyróżniało?

Klonus

- Widzi pani - dodał Klonus - Nie ma tu naszego kompana. Każdy trop mógłby nam pomóc go odnaleźć. Kim byli? Skąd byli? Czym różnili się między sobą? Nie chcemy kłopotów sobie narobić, a kolega, to kolega - nie opuścimy go, choćby z diabłem paktował.

Zayl

Vlana spojrzała na Klonusa i powiedziała:
- Dobrze proszę.
I odciągnęła małą zasłonkę i oczom Klonusa ukazały się dwie wiszące zbroje półpłytowe wraz z mieczami. Pancerze były dosyć charakterystyczne. Jeden wyglądał, jakby był płomieniem, wzory układały się w piękny sposób. Druga zbroja była normalna, jedynie ze złotą wagą na piersi.