Karczma "Pijany Feniks"

AVquiraniel Vareneil

Najbogatszy i najlepiej ubrany człowiek siedział w kącie, przy nim siedziało dwóch ochroniarzy, jeden z nich miał na nosie opatrunek, a drugi podbite oko. Widać było, że ostatnio brali udział w jakiejś bójce. Człowiek, o którym mowa, miał dość pokaźną tuszę i w tym momencie jadł właśnie coś, co wyglądało na paluszki rybne. Przy pasie, po lewe stronie, przytroczoną miał pękatą sakiewkę.

Alice

Avis wzdrygnął się lekko, wrócił na swoje miejsce. Popatrzył niepewnie na karczmarkę.
- Masz coś do pisania? I... no, jakiś pergamin...

AVquiraniel Vareneil

- Coś się znajdzie. Poczekaj tu chwilę, chłopcze. - powiedziała karczmarka i poszła na zaplecze. Po chwili zjawiła się z kawałkiem pergaminu i ołówkiem w ręku.
- Proszę. Tylko oddaj ołówek, przyda mi się jeszcze.

Alice

- Dzięki, dzięki... - próbował nie patrzeć na karczmarkę. Zbyt go rozkojarzała. Dopadł ołówek i zaczął szybko pisać.
"ZAWIADOMIENIE!
Dzisiejsza dostawa rybich paluszków okazała się struta z przyczyn niezależnych od karczmy. Radzimy uważać.
W razie zjedzenia zaleca się jak najszybsze zwrócenie.
Podpisano..."
- I teraz moja rola. Hm...
"...dostawca, Hrniel Adwekus"
Zamaszystym ruchem ręki podpisał list i skierował się w stronę swojej potencjalnej ofiary kradzieży. Ukłonił się lekko przed bogatym człowiekiem i podał swoje dzieło jednemu ze strażników.
- Proszę się udać ze mną... - "posłaniec" popatrzył wymownie na niedojedzone paluszki rybne ofiary.

AVquiraniel Vareneil

- Przepraszam, ale nie umiem czytać - odpowiedział strażnik Avisovi - ale może Franek umie....
- Ja? Chłopie, ty mnie masz za ign...za intl...za jakiegoś mądrusia, co? Aż tak nisko nie upadłem! Słuchaj chłopcze, nie obchodzi mnie, co tu jest napisane, ale szef nie lubi jak się mu przeszkadza w jedzeniu, więc lepiej...odejdź!

Alice

Młodzieniec, lekko zdezorientowany popatrzył na Franka. "A niech go zaraza..!" Avis wiedział jednak, że nie może sobie odpuścić. Dlaczego nie miał spróbować pokonać ich włąsną bronią?
- Ten, no.. - zaczął się jąkać - Tu jest napisane, że nie można.. - pot wystąpił mu na czoło. Jednak nie z powodu niekompetencji. Cały czas bał się szalenie - nie można.. jeść.. ee... - wczytywał się jakby w swoje własne pismo - że te.. paluszki rybne - spojrzał na "szefa", po czym powrócił do "czytania" - są jakby.. zatrute - skrzywił się lekko - że niby to nie zależy od karczmy.
Avis polubił karczmarkę. Złożył pergamin, popatrzył niepewnie na bogacza.
- Byłby pan skłonny udać się za mną? Mam.. te.. wytyczne.

AVquiraniel Vareneil

Grubas przełknął pokarm, który miał w ustach. Wyrwał ochroniarzowi kartkę i powoli przeanalizował jej zawartość.
- Że co? Od dziesięciu lat dostarczają do tej karczmy jedzenie i musieli zatruć? I kto zatruł? Niech ja ich tylko dorwę. Tych darmozjadów. Tych oszustów. Rozumiem, strzała z dachu, pułapka, opłacony skrytobójca... Ale żeby jedzenie? Złożę oficjalną skargę do kierownictwa firmy! - 'Szef' spróbował wstać. Nie udało mu się.
- Grubas nie może wstać! Grubas nie może wstać! - zawołał na cały głos Fred.
- Przecież jak ostatnio wstawałem... dwa miesiące temu... to mi... się... udało! Przykro mi, chłopcze, nie mogę iść. Franek! Mietek! Idzcie tam, gdzie on powie i oznajmcie tym oszutstom, że od dziś nie robię z nimi interesów! Zatrute jedzenie... Dobrze, że powiedziałeś o tym, chłopcze... - tu mężczyzna otarł chusteczką swe spocone czoło.

Galdir

- Stul pysk! <warknął na Freda Mr.G. po czym z rozbawieniem przyglądał się wyczynom złodzieja. ;X>

Alice

Spanikował. Podszedł do lady, jakby chciał dopić napój. Wziął do ręki kufel Galdira i zaczął konspiracyjnie szeptać do nekromanty:
- Każę tym dwóm iść do ciebie. Wyjdź na zewnątrz.. no i potakuj. Cos wymyśl. Ja się zajmę.. - dopił szybko płyn i wrócił do bogacza.
- Proszę tędy. Na zewnątrz stoi mój szef, ja tu tylko posłaniec - znowu wyćwiczone, jakby niedbałe wzruszenie ramion. Popatrzył na odchodzących ochroniarzy, usiadł koło bogacza.
- Co za czasy, człowiek już spokojnie nie może zjeść posiłku...
Kątem oka obserwował sakiewkę grubasa.

AVquiraniel Vareneil

- No, naprawdę... A tak mi smakowały te paluszki, mniam, mniam. Będę musiał poprosić Vlanę, żeby mi nowego dostawcę znalazła. I kogoś do próbowania pokarmu. - powiedział Grubas. Tymczasem ochroniarze wyszli za Galdirem na zewnątrz.

Alice

- Vlana? To tak ma na imię ta piękna kraczmarka? - starał się podtrzymać rozmowę - Myślę, że sobie poradzi - nachylił się nad stolikiem, lewą ręką podtrzymując głowę. Prawą ręką wyszperał w kieszeni sztylet i schował go do rękawa - Z pana to z pewnością mądry człowiek jest, taka ochrona... Czym pan się zajmuje? - uśmiechnął się szeroko - A te pańskie mięśnie... - poklepał Grubasa po brzuchu - widzę, że i świetne kuchnie nie są panu obce.
Wracając ręką spróbował odciąć ostrzem sztyletu rzemyk trzymający sakiewkę tamtego. Podłożył stopę pod miejsce, gdzie mogła upaść. Kaszlnął. Umyślnie, oczywiście.

AVquiraniel Vareneil

Grubas

- Posłuchaj - wyszeptał cicho Grubas, ani na moment nie spuszczając Avisa z oka - Od początku wiedziałem, że chodziło ci tylko o sakiewkę. Mam dobry słuch, a wy rozmawialiście głośno. W tej sakiewce jest tylko kawałek metalu pomalowany na złoto. Nie jestem taki głupi na jakiego wyglądam, a tę sztuczkę z sakiewką wymyśliła dla mnie Vlana. Niech jednak Twój przyjaciel myśli, że jesteś mistrzem w swym fachu, trzeba przyznać, że zrobiłeś to całkiem zręcznie... Tak czy inaczej, życzę szczęścia w przyszłości...

Alice

- Nie jest moim przyjacielem. I.. chyba nie chcę łaski z pana strony.
Wstał, schował sztylet.
- Przepraszam - kolejne wzruszenie ramionami.

Galdir

Galdir widząc nadchodzących ochroniarzy wyszedł z budynku. Kiedy znalazł się już na świeżym powietrzu oparł się niedbale o ścianę karczmy, spuścił głowę i z pozoru biernie wpatrywał się w brukowaną uliczkę.

Kiedy ochroniarze wyszli na zewnątrz nawet nie drgnął. Soczyście splunął na kocie łby <bruk> i wytarł usta rękawem. Chciał sprawić wrażenie przygłupa.

<Nie muszę się zbytnio wysilać. ;X>

AVquiraniel Vareneil

Avi:
- Łaski? Teraz nie wiem o czym mówisz, dziecko... Mówię tylko, że w tej sakiewce nie ma nic wyjątkowego...
G.:
- Słuchaj - powiedział jeden ze 'strażników' - Nie podchodź do szefa. Nie patrz na niego. I przede wszystkim, nie zatruwaj jedzenia. Zrozumiano?

Galdir

Galdir spojrzał tępawo na jednego ze strażników.

- Noo.

AVquiraniel Vareneil

- Nie no, tylko 'Tak jest, proszę pana!' Matka pana manier nie uczyła? - zapytał ochroniarz.

Galdir

Galdir odwrócił się twarzą w stronę strażników.

- "Pana"? - zapytał drwiąco - Ty nawet czytać nie umiesz, pusty łbie. Chcesz, żebym takiego idiotę nazywał panem ?

Ukradkiem przygotował już czar Uderzenie wichru, który ma za zadanie odrzucić strażników i na chwilę ich ogłuszyć. Następnie używając magii ognia podgrzeje rękojeści ich broni, a potem zaatakuje małymi trąbami powietrznymi raniąc ich i dając im nauczkę. Kiedy będą już obezwładnieni ograbi ich z ich sakiewek i wartościowych przedmiotów.

<wyjeżdżam, więc napiszę tak, żeby było szybciej.>

Alice

- Właśnie o to mi chodzi. Właśnie o to - młodzieniec spojrzał w oczy Grubasa, po czym odwrócił się na pięcie. Na pożegnanie rzucił w stronę rozmówcy "i tak ci nie wierzę" i ruszył w stronę wyjścia.
Widząc ochroniarzy przed wejściem do karczmy, Avis postanowił przejść za nimi. Uprzykucnął na ziemi czekając na nekromantę.

AVquiraniel Vareneil

AG:Nie ma takiego czaru jak Uderzenie wichru ;d
'Ochroniarze' zignorowali słowa nekromanty, gdyż właśnie zostali zawołani przez Grubasa, mijając w wejściu Avisa, który zaraz po wydostaniu się na zewnątrz, wpadł na Galdira.