Brama Miejska

Marius · Wysłany: Pon 17:23, 31 Mar 2008 Temat postu:

Jeden strażnik spojrzła się na drugiego.
- I on ma jeszcze czelność pytać się, o co chodzi. - powiedział do towarzysza.

- Oddaj cały swój oręż i udaj się z nami. Możemy Cię do tego nakłonić siłą, jeśli będziesz stawiał opór. - Powiedział surowym tonem ten w płytówce.

Jerry · Wysłany: Pon 17:27, 31 Mar 2008 Temat postu:

Garrett spokojnie spojrzal na strazników i znowu mowi do siebie-to moze byc ciekawe... Spojrzal w dół odetchnal i -mowi dobra mozemy isc-...i poszedł ze straznikami

Marius · Wysłany: Pon 17:36, 31 Mar 2008 Temat postu:

Strażnicy rozbroili Garetta.
Prowadzili go krętymi uliczkami mista.

Ciąg dalszy w "uliczkach" {M}

Jerry

Z oddali widac juz było czarna szate naekromanty poruszaną przez lekki wiaterek.
Jego czerwone oczy spoczeły na twarzach strazników.
Wtedy schował rekaw w swojej głebokiej kieszeni i chwycił różdżke(oczywiscie straznicy nie widza tego)
Podchodził coraz blizej...tup, tup, az stanął na przeciw nim

Marius

- Jeszcze krok ... - wrzasnął z wyrażną gresją jeden ze tsrażników sięgając jedną ręką po mieczz, zaś drugą do kieszeni szaty.

Jerry

Garrett sie zatrzymał
Chwycił mocnjej swojął ródżke i dalej sie przyglądal strazikom
Czego chcecie???
Zacząl juz sobie w myslach przypominac zaklecia ciemnosci i smierci

(zeby nie bylo ze zapomiał Smile

)

Marius

- Jeszcze krok poczwaro, a poznasz się z ostrzem mojego miecza! - wycedził przez zęby strażnik. Następnie wyciągnął swój miecz, a nie wyglądał on [miecz] na takiego, który każdy ze strażników dostaje z przydziałów. Był nieco dłuższy, a jego ostrze stanowił zbiór różnej wielkości drobnych ząbków; wyglądał, niczym piła. Stal tego miecza co raz, to lśniła innym kolorem.
Drugą ręką strażnik sięgnął do kieszeni, z której wyciągnął małą książeczkę. Była ona [książeczka] oprawiona w ciemną skórę i najwidoczniej miała już dawno za sobą lata najlepszej świetności. Strażnik jednym machnięciem ręki otworzył książeczkę na, sądząc po jego minie, odpowiadającej mu stronie.

Jerry

Garrett przyglądał sie poczynaniom straznika z mieczem az w koncu zapytal sie
I co teraz mi przeczytasz bajuche? .
Wyciagnał swoja różdżkę z trupią czaszką i zaczal wymieniac;

-moge-
1.Wystrzelic w ciebie pocisk
2.przyzwac trupa
3.wysztko naraz

-co wybierasz?- spytał sie z ironią

Marius

- A więc giń! - zasyczał strażnik, po czym spojrzał w księgę i zaczął czytać z niej w jakim dziwnym języku. Był to język podobny do jednego z języków, jakimi władają podziemni, jednak Garrett słabo znal ten dialekt, a pprubując to przetłumaczyć wyszło mu:
"I kiełbasa zatrzeszczała, więc możesz kopać przyszły wtorek kwiatek do morze głęboko. Ktoś zakopie kiełbasę. Kiełbasa! Kiełbasa! Worek z mięsem. ZA jego obroną stoi karzełek. Kleszcz, to pies. Kiełbasa, to kleszcz."
Po przeczytaniu tych słów miecz strażnika zaświecił się wszystkim kolorami tęczy, po czym te kolory tworzyły różnobarwną mieszaninę, która cały czas zmieniała swój układ. Na ostrzu pojawiły się znaki, których Nekromanta nie był w stanie rozczytać. Wcale nie dla tego, że wyryte były one ze światła, a za to, że nie wiedział, co to za język.
Straznik zamknął książką, a ta rozsypała się w drobniutki pył.
Dotychczas niereagujący, drugi ze strażników, też sięgnął po miecz i po tarczę.

Jerry

Garrett załozył na swoj palec ,pierscien do kontroli nad Mijo (jego zwierzątka) i wysypał jej kosci ,skoncentrował sie a one w dziwny sposob ze zwlok malutkiego kotka zamieniły sie w buldoga
Do tego gdy mial juz różdżkę w reku zaczał cos tam szemrac pod nosem a nastepniew wymówił zaklecie : Zranienie ! (1-5 many ,ksiega ciemnosci) z jego.
różdżki wypłynał ciemny pocisk majacy na celu zranienie tego...hmm..
kiełbasiaqnego wojownika

Marius

Im Garrett był bliżej końca inkantacji dla tego zaklęcia, tym większym światłem świecił miecz strażnika. W końcu i on sam zaczął świecić. Kiedy nekromanta rzucił zaklęcie (-5 many) {M}, jego negatywna energia, na skutek działania światła bijącego od straznika, prawie że się rozpadła w nicość; jej resztki, które jakoś przetrwały działanie owego światła miały już na tyle słabą siłę, że jedyne, co udało im się zrobić, to zadrapać strażnika na policzku.
Rozzłoszczony uszkodzeniem swojej twarzy, strażnik wymierzył prawego prostego prosto w nos Garretta. (Garrett traci 1hp i ma złamany nos, przez co trudniej mu przywołac zaklęcia związane elementem werbalnym) {M}
Widząc, co się dzieje, drugi ze strażników podbiegł do Garretta i swojego kolegi, po czym z rozbiegu kopnął Mijo. Kości się rozleciały. (-4 many) {wyjątkowy pech} {M}

Jerry

Mając w ręku różdżkę odwrocił ja szybko do góry nogami przez co poswstał bardzo ostry sztylet z kosci( wiem ze mam 35% szans na nieudany atak bronią ale mam odpowiednią umiejetnosci kontrataku)
próbował wymierzyc sztylet w ciało przeciwnika a dokładnie w szyje

Hedrik

Garrett z bólu nogi upadł na ziemię. Strażnicy stali nad nim i się bezczelnie śmiali.
- I co by tutaj z tobą zrobić, panie wielki czarodzieju. - Powiedział jeden ze strażników.
- Może go oskalpujemy. -

Wtedy Nekromanta zobaczył wielkiego, umięśnionego człowieka zbliżającego się od tyłu do strażników. Gdy był wystarczająco blisko jednego strażnika kopną w piszczel i upadł na ziemię. Drugiemu zaś tak wykrzywił rękę do tyłu że aż było słychać dźwięk łamanej kości. Obaj strażnicy leżą na ziemi i kwiczą z bólu.

- Chodź ze mną przyjacielu. - Powiedział mężczyzna i wziął Garrett-a na ręce. W ten nekromanta zemdlał. ("Dalszy ciąg w Obrzeża Miasta")

Saitosa

Pojawił się przy bramie.
-A więc to jest Draknor...
Podziwia potężną brame.

Hedrik

Saitosa:
Saitosa zobaczył dwóch strasznie pobitych strażników. Jeden z nich się dziwnie spojrzał na nowego przybysza, ale szybko spuścił wzrok. Niczego innego dookoła nie było ino dwóch strażników i brama. W oddali było słychać ładny szum wiatru i odgłosy zwierząt z pobliskiego zagajnika.

Saitosa

Podszedł do strażników.
-Zasłużyliście sobie pewnie...
Mruknął i podszedł bliżej bramy.

Hedrik

Dziwnym zrządzeniem losu brama z bliska wyglądała tak samo jak z daleka. Strażnicy patrzeli się na Saitosa jak na kretyna i mówili coś sobie nawzajem do ucha. Saitosa tak stał i nic się nie działo.

Saitosa

-Pfff...Dziwne...
Mruknał,po czym odwrócił sie do strażników żeby popatrzec jak leża...

Hedrik

Saitosa miał coś ze wzrokiem, bo strażnicy stali a nie leżeli. A w ogóle dalej się nic nie działo.

Saitosa

Chciał coś zrobić by coś się działo...Wszedł do miasta.
(Uliczki)