Zamek w Remoncie

Demogorgon Biały

Achsharr podąża korytarzem wgłab Zamku skręcając to w jeden to w drugi korytarz. W pewnym momencie zauważa przed sobą drzwi do sali, w której zapewne niegdyś stacjonowała gwardia zamkowa.
W środku pomieszczenia łotrzyk zauważa trzy psopodobne stwor walczących o kawał mięsa (lepiej nie wiedzieć do czego wcześniej ów mięso należało).
Prawdopodobnie tylko dlatego jeszcze nie wyczuły łotrzyka.
Od psów różniły ich przede wszystkim rozmiary. Wszystkie trzy były niemal dwa razy większe niż normalne psy. Ponadto od nosa po czubek ogona każdy miał rogowe narośle na plecach.
Gdy Cień zauważył, że Achsharr naciąga łuk zakrakał mu szeptem do ucha.
-"Czyś ty oszalał? Ani ty ani ja nie jesteśmy wojownikami, a TO nie są raczej normalne zwierzęta. Ustrzelisz jednego i co dalej? Skąd wogóle przyszło ci do głowy żeby tu przyjść?" - Kruk sprawiał wrażenie wyraźnie zirytowanego.

Achsharr, Mroczny Łowca

-No... Można by wyjść-Żekł Achsharr, naprawdę szepcząc-No to spadamy, można by pójść do karczmy...-Achsharr wychodzi, a następnie kieruje się do karczmy.

Demogorgon Biały

-"Wrreszcie jakaś rrozsądna decyzja."
Choć kilka razy słyszał groźne dźwięki w pobliżu, łotrzykowi udało się bez problemów opuścić budynki Zamku.

Demogorgon Biały

Ar, Isildur & Salietti
Niewielka sala wyglądała tak jak Isildur ją zostawił. Cztery dość nieżywe ciała, oplątane pnączami nadal spoczywały na posadzce. W okolicy nie kręciły się żadne potwory.
Wyglądało na to że droga do wyjścia z Zamku jest już oczyszczona z wszelkiego tałatajstwa.

PS Salietti się przeprowadza i nie wie kiedy znów będzie miał neta. Tymczasowo zostaje NPC'em - Demo

Isildur Wielki

-To, co robimy panie Arze?- Zapytał z uśmiechem Isildur, -Wychodzimy z tego jakże miłego zameczku? Czy może chcesz tu zamieszkać?- Dodał po chwili i podszedł do oplątanych ciał i usiłuje je przeszukać. Następnie stara się użyć "kontrzaklęcia”, aby usunąć pnącza.

Ar-Pharazon Złoty

- No wiejemy stąd. Następnie jeśli chcecie możecie się ze mną udać na targowisko, a jesli nie, to się chyba rozdzielimy - powiedział Ar spoglądając na towarzyszy.
- To co idziecie ze mną? Salietti ty coś wspominałeś, że też masz do załatwienia coś na targowisku? W każdym bądź razie ja idę na targowisko. Jeśli idziecie gdzie indziej, niech siła waszych mięśni ma was w swej opiece - powiedział barbarzyńca i ruszył korytarzami by wyjść z zamku, a następnie udaje się do sklepu "Artefakty Na Każdą Okazję".

Isildur Wielki

-Hm w sumie nie mam nic do roboty- powiedział Isildur i po chwili zastanowienia dodał- też przydałoby mi się coś z targowiska.- Po czym druid ruszył za barbarzyńcą do sklepu "Artefakty Na Każdą Okazję".

Demogorgon Biały

Ferdas stał odziany w białą szatę tuż koło znajomego dołu z kolcami. Nieopodal leżały trzy ciała w stanie zaawansowanego rozkładu. Ze zdumieniem stwierdził że jedno z ciał należy do niego.
W tej chwili posiadał jedynie białą szatę i łuk. Mądrze by więc było zabrać swoje rzeczy z ciała.

Kenji

Przeszukuje swoje zwłoki i biorę z nich wszystkie rzeczy, po czym sprawdzam czy ściany będą sprzyjały wspinaczce na drugą stronę. (znaczy czy zdołam przejść) Jeżeli stwierdzam że jest to możliwe to przechodzę na drugą stronę, jeżeli nie, oceniam czy jeżeli wezmę odpowiedni rozbieg, przeskoczę nad przepaścią. Jeżeli to też nie jest możliwe, odwracam się i wychodzę z ruin.

(ha! żadnego orta w poście! Razz

)

Demogorgon Biały

Ferdas odzyskuje wszystkie swoje rzeczy, łącznie z lekko zaśmierdłym odzieniem. Badając ściany łowca znajduje kilka wgłębień, których może dałoby się użyć do przejścia na drugą stronę. Wyczyn ten wymagałby jednak silnych palców, nielichej zręczności i przynajmniej bladego pojęcia o wspinaczce.
Przeskoczenie dołu nie wydawało się niemożliwe, choć szansa nie była też stuprocentowa. Należało też wziąć pod uwagę, że posadzka zarówno po jednej jak i drugiej stronie nie była w specjalnie dobrym stanie. Wystarczył jeden luźny kamień podczas wybicia by Ferdas skończył w zaświatach... znowu.

Kenji

- Szlag! - mówie sam do siebie, po czym staram się przejść na drugą stronę wspinając sie po ścianie.

Demogorgon Biały

Pierwszy krok poszedł całkiem nieźle. Jednak gdy tylko Ferdas oderwał nogi od posadzki by przywrzeć całym ciałem do ściany zrozumiał, że popełnił błąd. Palce bolały go od trzymania się niewielkich szpar w ścianie, a nogi powoli zaczynały się zsuwać po ścianie w dół. Ferdas poczuł, że jeżeli za chwilę nie wykona ruchu to zwyczajnie ześlizgnie się na kolce. Co gorsza czuł też, że jeżeli puści ścianę to nie tyle ześlizgnie się co po prostu spadnie.
Gdy tak rozmyślał nad rozpaczliwością swojej sytuacji fragment cegły na którym opierał nogę pękł i posypał się w dół. Łowca miał zbyt mało siły by nagle utrzymać na palcach cały ciężar swojego ciała. Odruchowo zamknął oczy spodziewając się najgorszego.
Gdy otworzył oczy zdał sobie sprawę, że nie znajduje się już w Zamku, a w dziwnie znajomym pomieszczeniu.

Galus

Galus wkroczył na plac budowy, i od razu skierował się do zarządcy budowli pytając; "Ty jesteś zarządcą budowli?" Jak mówi że tak to kontynuuje" Jestem Galus i przyszedłem rozprawić się ze szczurami lub jak wolicie pograć robotnika przy pracy."

Kaleb

Przygrywanie na Szengu szło jako-tako... Widać, potrzeba jeszcze troche treningu.
- Szczury? Ha! - zawołał kierownik, z krótkim, niezbyt miłym śmiechem.
- To nie piwnica, chłopaczku! No chyba, że za szczury uznamy ogry, piekielne ogary i demony... A nie wyglądasz mi na potężnego wojaka...

Galus

"To jak będzie z tym graniem?? Może masz jakiś tchórzy na budowie co sie boja stworów, jeśli chcesz mogę dodać im odwagi swoją grą, a może po prosu umilić im prace??" - powiedział Galus

Kaleb

- Te matoły nie zasługują na coś takiego! Pieśni bardów umilały wieczory królom, nie zaś chłopom, którzy nie wiedzą gdzie dół, a gdzie góra! Tym bardziej, że pieśń nawet najwybitniejszego artysty Draknoru, nie byłaby w stanie przemówić do tych tępaków. Ruszać się!! - wrzeszczał Kierwonik, a grymasy na jego twarzy powiększały się za każdym razem, gdy coś mu isę chociażby trochę nie podobało.

Galus

Królom???A może tobie umilić czas - powiedział Bard. Wyciągając Szeng.

Kaleb

- Grać? Hmmm... Mogłoby być miło... Ale nie! Nie, nie, nie! Ktoś musi pilnować tych wszystkich patałachów! - mówił mężczyzna, ale nawet na jego twarzy wyraźnie odmalowywała się chęć relaksu i odrobiny bardzich pieśni.

Galus

"hymmm jak pan chce, nie to nie" Galus chowa Szeng do kieszeni i odchodzi w stronę zagajnika.