Port

Kaleb

- Jasne, zmiataj stąd, jeżeli Ci życie miłe - rzucił i śmiejąc się w twarz Magowi odrzucił go z pokładu.
- I co się tak lampisz? Spadaj!

Antharas

Próbuję stworzyć dwie mniejsze ogniste kule i rzucić je w mężczyznę

Kaleb

- Co to do cholery! - krzyknął, gdy jego spodnie zajęły się ogniem po celnie rzuconych zaklęciach. Starał się jakoś pozbyć ognia, lecz mu nie wychodziło i jedynie biegał w koło bez celu.

Bezimienny zyskuje 20 PD.

Antharas

Idę w głąb statku

Kaleb

Gdy jego poprzednia ofiara rzuciła się do wody, by ugasić swą odzież, Bezimienny ruszył wgłąb statku. Nie było to najwyższej klasy łajba, miała jedynie jeden, acz potężny, maszt, ze zwiniętym nań kremowym, poplamionym żaglem. Cała statek wyładowany był skrzyniami, które tworzyły na całej jego powierzchni swoisty labirynt. Póki co Mag niczego ciekawego nie znalazł.

Antharas

Szukam bandyty na statku i uważam aby mnie nie zaatakowano

Kaleb

W tym całym tłoku skrzyń Bezimiennemu nie udało się odnaleźć poszukiwanego.

Antharas

Wychodzę z statku uważając aby mężczyzna któremu płonęły spodnie mnie nie zauważył

Kaleb

Trudne to nie było, ponieważ mężczyzna zniknął, zapewne regenerując siły... Bezimienny łatwo wydostał się ze statku.

Antharas

Rozglądam się po porcie uważnie

Deithe

Chwilowo podejmując wątek...

W tej części Portu nie było widać wielu ludzi, a ci którzy pechowo postanowili wychylić dziś nosa z domu szli szybko i nie oglądali się za siebie. Nie dziwota, dzień był chmurny, a powietrze ciężkie i w jakimś sensie przygniatające człowieka. W dodatku część Portu w której znajdował się Bezimienny nie była zbyt przyjazna dla ludzi. Nie chodziło o to, żeby była niebezpieczna. Była biedna, zniszczona, stara. Była mieszkaniem bardziej dla szczurów niż dla ludzi.

Bezimiennemu wydało się jednak, że kątem oka dostrzegł poszukiwanego przez siebie osobnika. Jednakże ten zdążył właśnie zniknąć w jeden z uliczek jakich pełno było w Porcie. Ciemnej, wąskiej, brudnej... ale najważniejsze, że potencjalnie ślepej. Zdawało się, że Bezimienny zyskał właśnie niezłą sposobność by odzyskać nieco brzęku.

Antharas

Idę za postacią której najprawdopodobniej szukam jak gdyby nigdy nic ... Uważam żeby mnie nie zauważył

Deithe

Bezimienny wchodzi do zaułka. Jest tu ciemno, dużo ciemniej niż na otwartym placu. Światło rozwiewa mrok tylko na kilka metrów w głąb. Prawie całą wolną powierzchnię zajmowały rozmaite śmieci i odpadki. Bezimienny zauważył jakąś połamaną skrzynkę. Wyglądała dość podejrzanie. Była dość duża i z łatwością można było zmieścić w niej człowieka. Strzaskana strona była niewidoczna od wlotu uliczki. Bezimiennemu wydało się nagle, że skrzynia drgnęła, choć mogła to być gra cieni.

Antharas

Rzucam zaklęcie Światło i się rozglądam .Jeżeli w pobliżu nie ma nikogo zbliżam się powoli do skrzynki ale nie podchodzę do niej

Deithe

Z ciała Bezimiennego zaczyna emitować się światło. Jednakże jest ono dość marnej jakości i nie rozprasza mroku na więcej niż dwa metry od niego. Widać zaklęcie mu nie poszło. W uliczce nadal zalega sporo mroku, więc nie można z całą pewnością stwierdzić, czy ktoś w niej jest.

Zbliżając się powoli do skrzynki Bezimienny jest już pewny. Skrzynka przesunęła się minimalnie, wydając przy tym krótki chrzęst. Na pewno coś w niej jest.

Antharas

Probuję strzelić w skrzynkę mała kulą ognia a jeżeli mi się nie uda to wypijam eliksir regenerujący manę i znów probuję strzelić w skrzynkę mniejszą kula ognia

Deithe

Bezimienny wskazuje skrzynkę ręką i mruczy krótką inkantację. Przed jego dłonią pojawia się niewielka kulka światła, która po chwili zaczyna huczeć płomieniami. Ze świstem mknie w stronę skrzyni.

Bezimienny traci 1 Many.

Spróchniałe drzewo strzela w powietrze płonącymi odłamkami. Górna część skrzyni ulega całkowitej anihilacji. Słychać prawie ludzki wrzask i w powietrzu roznosi się swąd przypalonego futra. Kłąb owego wyskakuje z resztek skrzynki i z wściekłym fuczeniem drapie maga w rękę.

Bezimienny traci 1 HP.

Przypalony kot odchodzi gniewnie w stronę Portu prychając jeszcze na pożegnanie w stronę czarodzieja.
Do Bezimiennego dolatuje rozbawione prychnięcie. Po kamieniach uliczki w jego stronę toczy się jakaś pusta butelka najwyraźniej kopnięta z przeciwległego końca uliczki.
W pozostałych cieniach czarodziej dostrzega dwójkę płonących czerwienią oczu. Zdają się przyglądać magowi z rozbawieniem.

Antharas

-Kim jesteś i czego chcesz -pytam i przygotowuję zaklęcie mniejszej kuli ognia na wszelki wypadek

Deithe

- Watashi wa, Barkhak - Rzecze istota, nieco gardłowo, w obcym języku. Po chwili jakby zdaje sobie z tego sprawę i Bezimienny słyszy jak spluwa. - Nazywam się, Barkhak. - Mówi ponownie już nieco normalniejszym głosem i we Wspólnym. - To chyba twoje? - Mówi drwiąco i mag czuje ruch w powietrzu. Z ciemności wylatuje ciało w zielonej opończy (żywi z pewnością nie wydają takich mlaszczących odgłosów, gdy upadają). Upada na bruk i w śmieci i przetacza się kilkukrotnie, aż zatrzymuje przed nogami Bezimiennego. Nie rusza się. Czerwone oczy wpatrują się w czarodzieja z ciekawością.

Antharas

Po chwili namysłu używam czaru Czytanie Aury w stronę czerwonych oczu