Karczma "Pijany Feniks"

Jerry

Garrett podchodzi do Urlika i rozpoczyna rozmowę.

(sorry dzisaj nie mam weny)

Serindrack

Rozmowa została rozpoczęta milczeniem, gdyż Garret nie miał pomysłu na to jakimi słowy ją rozpocząć. Z milczenia przeszło w milczenie, a cisza trwała długo. Niezwykle interesująca rozmowa.

Jerry

- Więc, przyjacielu, pora się pożegnać. Zadanie wypełniłem i już nic mnie tu nie trzyma..., ze straży miejskiej nie złapał-
Po tych słowach udał się do drzwi i gdy miał wyjść, założył kaptur na głowę, i powiedział - I żeby żaden z psów ze straży miejskiej, cię nie złapał.
Potem oddalił się w nieznane.

Zonos

Człowiek podziękował Ci bardzo serdecznie i jeszcze zanim wyszedłeś wcisnął Ci do ręki małą skórzaną sakiewkę... jednak nie wiedziałeś co w niej jest...
- Do zobaczenia w podróży zwanej życiem- rzekł i usiadł przy stoliku. Wychodząc widziałeś jak słuchał granej przez barda melodii.

Droga nie przebiegała źle, co chwilę jakiś niedołężny chłop patrzył się na Ciebie ale nic większego się nie stało. Po chwili doszedłeś do bramy głównej.

Następny post Tu

Kenji

Do karczmy wbiega łowca. Rozgląda się po pomieszczeniu w poszukiwaniu maga, o którym jest mowa w liście.

Zonos

Ferdas zauważył maga siedzącego tuż przy ladzie w małym stoliku dla dwóch osób. Były tam dwa krzesła. Jedno, na którym siedział mag w dobrym stanie, a drugie lekko spróchniałe i wilgotne.
- Siadaj...- odrzekł w Twoją stronę. Zdziwiło Cię, że wie po co przybyłeś.

P.S. Nie pisz następnego posta już w następnym miejscu. Równie dobrze coś mogło Cię tam zatrzymać itp. To ja pisze czy udało Ci się ta dostać.

Kenji

*Heh, niezły jest... potrafi czytać w myślach innych ludzi, bądź jest nieprzeciętnej inteligencji, możliwe też, że przepowiada przyszłość, bądź po prostu ma intuicję... ehhh... chyba za dużo myślę. * Łowca podchodzi nieco bliżej. Lekko się kłania.
- Postoje... przejdźmy do rzeczy. Chyba wiesz jakie pytania chce zadać... więc słucham

Zonos

- Tak umiem czytać w myślach panie Ferdasie... co nie oznacza, że nieprzeciętnej inteligencji też nie posiadam. Przyszłości nie przepowiadam - powiedział z uśmiechem na twarzy. Miał chude kości policzkowe, zielone oczy i czarne lub ciemno brązowe włosy. Przez oświetlenie nie można było się upewnić, który z tych jest prawdziwszy. Na sobie miał zwykłe niebieskie szaty. Nie manowało od nich nic niezwykłego. Na plecach miał zawieszoną różdżkę z klejnotem na końcu. Mag przetoczył Cię wzrokiem i powiedział:
- Tak, ty się nadajesz. Więc... Musisz dla mnie zdobyć pięć przedmiotów potrzebnych mi do pewnego zaklęcia. Po każdym dam Ci pewną sumę i tak do obiecanego tysiąca i sześciuset sztuk złota. Jednakże jeśli przyjmiesz to zadanie nie będziesz mógł po prostu sobie uciec lub nie wykonywać go dalej zrozumiano? Wchodzisz w to panie?

Kenji

- Podobno czytasz w myślach... - lekko się uśmiecha - Powinieneś wiedzieć że wyzwania to moja specjalność. Biorę to, a Ty opowiadaj o zaklęciu i jego składnikach.

Zonos

- Zaklęcie polega na nadaniu wybranemu orężu lub przedmiotowi pewne czynności. Chodzi o to, że gdy zaklnie się je ta zabija każdego jednym ciosem. Oczywiście ma to swój limit... nie będę Cię tym zanudzał. Jednakże... O tych składnikach wiem jedynie jak się nazywają. Gdzie są i tym podobne będziesz musiał dowiedzieć się sam... Pierwszy jakiego szukam to przedmiot zwany "Serce drzewa"...

Kenji

- Chyba wiem gdzie zacznę... do zobaczenia! - łowca wyrusza w stronę zagajnika.

Zonos

- Do zobaczenia- rzucił na odchodne mag po chwili dodał w Twoich myślach- Znajdziesz mnie w tej karczmie.

Droga do zagajnika nie przebiegała źle. Po chwili Ferdas znalazł się tuż przed wejściem do środka. Obok po prawej i po lewej stał szereg topól. Wyglądało to jak wejście...

Następny post w Zagajniku

Serindrack

kontynuacja z Bramy Miejskiej...

... obudził się w małym pokoju. Był urządzony dość skromnie, ale gustownie. Obok niego, na podłodze, leżał plecak i kij. Gdy popatrzył przez okno dostrzegł parę budynków, co pozwoliło mu stwierdzić, że jest w karczmie - wczoraj je widział, były na przeciwko niej. Sakwę miał przy pasie, wyglądało na to, że nikt się do niej nie dobierał. Odkrył też dziwną rzecz - na jego prawej ręce widniał tatuaż, jakieś dziwne znaki, od dłoni do łokcia.

Deithe

Wojownik dotknął dłonią głowy, sprawdzając czy nie ma na niej obrażeń, oczywiście poza śladami zderzenia z murem.
Po obmacaniu się, obejrzał się, sprawdzając, czy ma jakieś inne dziwne ślady/obrażenia/znaki, poza tajemniczym tatuażem.
Na koniec dokładnie obejrzał sobie nowy nabytek, sprawdzając, czy ma jakieś rozpoznawalne wzory, czy słowa, które z czymś by mu się kojarzyły.

W międzyczasie się zastanawiał. Co się stało? Najwidoczniej stracił przytomność z braku tlenu. Czemu brakowało tlenu? Przez to niewidoczne tornado? Możliwe. A gdzie się podziali wszyscy ludzie? Czy też może, gdzie on sam się podział? A skoro, była na ulicy, gdziekolwiek by nie była, to jak się znalazł tu, gdzie był? Pełna sakiewka świadczyła, że albo znalazł go ktoś o złotym sercu, albo dostał się tu w inny sposób, co wydawało się bardziej prawdopodobne. Choć starał się mocno stąpać po ziemi, to nie trzymał się już tak mocno zasad tego świata, od czasu pamiętnego pożaru.

Sprawdził jeszcze pas, plecak, a także Clustera, czy wszystko jest na swoim miejscu, a potem rozejrzał się dokładnie po pokoju.

Serindrack

Na głowie widniał, oprócz siniaka po zderzeniu z murem, drugi siniak. Z drugiej strony. Prawdopodobnie upadł.

Tatuaż. Były to czarne wzory od nadgarstka do łokcia, przypominające jakiś fraktal. Na samym nadgarstku widniały nieznane runy, zaś na dłoni dodatkowo widniały falowane pasy, każdy kończył się pomiędzy palcami. Były z obu stron.

Co do ekwipunku, to wszystko było dokładnie tak, jak powinno być. Cluster nietknięty, w plecaku wszystko normalnie...

Z zamyśleń Deithe został wyrwany przez pukanie do drzwi.

Deithe

Przez chwilę wodził palcami po fraktalu. Dziwne, nierówne linie i wzory miały w sobie jakiś schematyzm, czy też wzór, który czuł, ale nie mógł rozróżnić.
Gdy rozległo się pukanie, wstał i chwycił Clustera.
- Kto tam? - Zawołał.

Serindrack

Gdy Deithe wstał zakręciło mu się lekko w głowie, ustał jednak i chwycił kij.
- Na imię mi Valentino. Chciałem zobaczyć, czy już wstałeś... - odezwał się łagodnym, wysokim acz męskim głosem ktoś za drzwiami.

Deithe

Wojownik dotknął lekko głowy, zastanawiając się na ile jego słabość będzie mu przeszkadzać w poruszaniu się. Przemyślał szybko sytuację, jednak chwilowo miał ograniczone możliwości.
Plecak zostawił na miejscu, a sam cofnął się jakieś dwa metry od drzwi, żeby w razie czego nie dostać nimi, a móc zaatakować wchodzącą osobę.
- Tak, już wstałem, wejdź, proszę. - Odparł radośnie, ściskając w dłoniach Clustera. Póki co bezpieczniej było nie posługiwać się ostrzami, gdyż wolał w razie czego nie zaszlachtować swojego zbawcy, bądź co bądź podejrzanego.

Serindrack

Mężczyzna wszedł i momentalnie się uchylił, widząc wojownika z bronią w ręku. Gdy jednak zorientował się, że nie jest atakowany podniósł głowę i rzekł:
- Opuść broń, proszę... Nie mam zamiaru nic złego ci zrobić, a sam czuję się niepewnie rozmawiając z osobą uzbrojoną. - głos był melodyjny, łagodny...

Deithe

- Tak? No proszę, jaki zbieg okoliczności, bo widzisz, ja sam czuję się trochę niepewnie, w nieznanym miejscu, rozmawiając z nieznajomym.
Prychnął wojownik, a jednak oparł kij o ziemię.
- Kim jesteś? Co to za miejsce? Jak się tu znalazłem? Z zrobiłeś z moją ręką? Hmm?