Karczma "Pijany Feniks"

Serindrack

Vlana przyjęła opłatę i mruknęła jakieś "oczywiście".

Zayl dotarł do pokoju. Znudzony usiadł na łóżku. Po pewnym czasie weszła sprzątaczka (chyba) i postawiła przed Zaylem dwie miski, jedna włożona w drugą. W górnej była woda.
- Proszę. - mruknęła skrzekliwym głosem i odeszła.

Zayl

Zayl wyjął lusterko, brzytwę i grzebień. Najpierw ogolił się dokładnie, co jakiś czas omywając twarz, spłukując do pustej miski. Później nachylił głowę nad pustą miską i z drugiej przelewając wodę wyczyścił włosy z ziemi, liści gałązek i innego dziadostwa, które mogło się w nie wplątać w zagajniku. Potem uczesał się schludnie i poszedł na targowisko, dyskretnie przysłuchując się rozmowom i zapamiętując ciekawsze rzeczy. Wypatrywał także za straganem z narzędziami.

Serindrack

Zayl ogolił się i doprowadził do ładu. Ruszył na targowisko.
Nie było specjalnie słychać ciekawych rzeczy - był taki szum, że nic nie wyłapał.
Po dłuższej przechadzce Zayl odnalazł drewniany stragan z narzędziami.

Marius

Dahrond ledwo drgnął, jak został obezwładniony przez przyciśnięcie go do łóżka. Musiało ich byc kilku. Jedna ręka zasłoniła mu usta. Wszystkie kończyny miał czymś przygniecione i czuł, że ktoś mu siedzi na brzuchu.
Osoba, która "uciszyła" Dahronda zbliżyła swoją twarz do twarzy barda na tak blisko, że tan poczul wyraźny odór starej ryby.
- Nie chcę żadnych kłopotów. Problem tylko w tym, czy ty chcesz mieć kłopoty. - powiedział wlepiając swoje bielusieńkie gałki oczne w oczy Dahronda.
- Rozumiem, że nie chcesz kłopotów? Tak? - dodał i przydusił lekko barda barda.

Serindrack

- O co chodzi? - postarał się spytać Dahrond. "No to pięknie..." pomyślał.

Marius

Dahrond coś tam wybełkotał, ale to raczej nie brzmiało, jak "O co chodzi?", ale zbój zrozumiał to, jak zgodę na stawiane warunki.
Do Dahronda podeszło jeszcze kiku osobników i zasłaniając mu usta oraz blokując wszelaki możliwy ruch wynieśli przez drzwi pokoju. O dziwo pokoju PO PRAWO!

Serindrack

Przez okno? ...
Co jest?
O moja boziu!
Ja chcę do mamy!
Mamo!
Dehrinie!
Gdzie jesteś?
Gdzie ja... Będę?

Dahrond czekał na rozwój wypadków.

Marius

Nagle pojawia się mama Dahronda, powala wszystkich zbójców kopniakiem z półobrotu i całuję synka w bubę Very Happy

Dehrina nie było w pobliżu.

- Ciszej! Ktoś idzie. - głośno wyszeptał jeden ze zbójów.
- Whodźcie tutaj. - dodał inny otwierając drzwi od pokoju po lewo.
Dahrond został tam wciągnięty siłą.
W otaczającej ciemości bard spostrzegł samego siebie smacznie śpiącego w łóżku i Dehrina, który spał u jego nóg.

Serindrack

- Co... To ja? Ale... To jest niemożliwe żebym widział siebie, bo ja jestem tutaj, a nie tam, bo przecież patrzę na siebie, co jest nie możliwe, bo ja stoję tu a nie tam... - Pomyślał Dahrond. Trochę zajęło mu sklecenie tych myśli. Spróbował powiedzieć:
- Co się dzieje?

Marius

- Zamknij się! - Syknął jeden ze zbirów i uderzył Dahronda, pięścią w twarz.
-1hp.
Dahrond słyszał, jak kroki na korytarzu się oddalają.
Jeden ze zbirów wyjżał przez drzwi.
- Dobra! Idziemy. - wyszeptał.
Szli korytarzem, a następnie schodami w dół. W głównej izbie natychmiast skierowali się w sttronę drzwi.
Vlana przez moment popatrzyła się w ich stronę, jakby coś w tym miejscu zobaczyła, ale zaraz potem przetarła oczy, ziewnęła mocno, po czym poszła sobie zrobić coś do picia.
Grupa doszła do drzwi karczmy.
- Cholera! Zamknięte! - syknął jeden ze zbirów.
Wtem podbiegł jakis mężczyzna średniej postury i ogłuszył każdego ze zbirów potężnym walnięciem pałki w kark.
To musiało być za dużo przeżyć dle Dahronda, bo chwilę po tym zemdlał.
...
Obudził się w pokoju. W tym pokoju po lewo.
Nadal czuł ból w policzku, który był efektem ciosu jednego ze zbirów.

Serindrack

Pierwsze co zrobił Dahrond to wstał i rozejrzał się po pokoju, po czym wyjrzał przez okno. Uchylił lekko drzwi i gdy upewnił się, że nikogo nie ma, wyszedł i zszedł szybko po schodach. Podszedł do baru.
- Vlano... Jest źle. W nocy napadli na mnie jacyś bandyci. Nie mam pojęcia, co robić. Nigdzie nie jestem chyba bezpieczny...

Marius

Był już dzień.
- Niemożliwe. Wczoraj czuwałam całą noc i nic nie słyszałam, ani nie widziałam. Poza tym, jak robiłam jeden z obchodów po karczmie, to zauważyłam, że drzwi od Twojego pokoju są otwarte. Zajrzałam do środka, a ty sobie smacznie spałeś. - oburzyła się Vlana.

Serindrack

- S... Spałem?! To... Niemożliwe. Pamiętam dokładnie... A na koniec ktoś mnie uratował... Wiem, że jest ze mną źle. Wcześniej, podczas koncertu, gdy omdlałem... Miałem dziwny sen. Myślałem, że to rzeczywistość... Ktoś mi coś podal?

Marius

- Mnie się nie pytaj. - odpowiedziała Vlana. - Ja w każdy kubek nie zaglądam.
A co Ci się dokładnie śniło? Może opowiesz mi o tym przy szklaneczce lemoniady? Ja stawiam.

Serindrack

- Och, nie trzeba... Byłbym za to uszczęśliwiony, gdybym to ja mógł zapłacić. A co do samego snu... To trochę dłuższa historia, więc najlepiej, jak usiądziemy.

Marius

- Jak tam sobie chcesz. - rzekła Vlana kierując się w stronę najbliższego stolika. Nie muisała szukac wolnego, bo takie były wszystkie. Był to zaledwie świt, więc klienci nie zawitali dziś jeszcze do wrót "Pijanego Feniksa".

Jerry

Od razu jak się obudził, zaczął się nerwowo rozglądać. Chciał dokładniej określić jaki pokój jest. Rozglądał się róznież czy jego ekwipunek jest na miejscu. Chwile, potem przeciągnął i ziewnął. Gdy odnajdzie swój ekwipunek (bądź nie) wyjmuje racje żywnościowe podziemi. Je je powoli rozmyślając, i od czasu do czasu popijając wodą z bukłaku. Podczas jedzenia siedzi jak wmurowany, patrząc bezcelu w okno pokoju (jeśli jest).

(po śnie i posiłku powinna mi się naładować cała mana i HP. Jeżeli mi się nie napełni któryś z nich dopełniam, wypełniając miksturą many bądź leczniczą)

Serindrack

Garret jadł w najlepsze, i nagle zorientował się że opróżnił bukłak do połowy. Poczuł się lepiej.

Jerry

Gdy skończył jesć, wypija jeszczeswoją ostatnią miksturę z maną. Po tej czynności, idzie do głownej sali w karczmie.

Serindrack

Garret wypił miksturę i poczuł się o niebo lepiej.
W głównej sali karczmy Garret dostrzegł Urlika.