Leśniczówka

Deithe

Caen od zawsze zaopatrywało podstawowe zapotrzebowanie Draknor na drewno. Do tego lasy wokół Caen dużo mniej ucierpiały niż np. Popioły. Także w niewielkiej odległości od miasteczka stoi Leśniczówka, budynek zbudowany z poukładanych na sobie bali. Leśniczy obecnie dba o sadzenie nowych drzew w miejsce zniszczonych. W głębi lasu znajduje się kilka chat drwalskich, z których prowadzi się wyrąb.

Atarin

Atarin szybko położył kobietę na łóżko po czym poszedł ku drzwi żeby zobaczyć kto nadchodzi, miał nadzieję że to będzie leśniczy, który mógłby mu pomóc.

Isildur Wielki

Leśniczy wszedł do Leśniczówki.
- Co pan t u diaska robi iii…, Co jej się stało?- Powiedział mężczyzna zdziwiony niespodziewanym przybyciem „gości” szybko podszedł do kobiety spojrzał jej w oczy, po czym sprawdził puls.
- Jeszcze żyje- powiedział wstając od łóżka i idąc w kierunku szafki, z której wyciągnął butelkę z zielonym napojem, następnie podniósł głowę dziewczyny i dał jej kilka łyków mikstury. Po kilku sekundach jej blada cera zmieniła się w normalną, ładnie opaloną. Dziewczyna samodzielnie usiadła.
-Kim wy jesteście? Iii Gdzie ja jestem? – Zapytała zaskoczona widząc Atarina i Leśniczego.

Atarin

- Spokojnie, widziałem jak dwóch mężczyzn starało się ukryć cię pod stertą liści po czym odeszli w kierunku wapiennych wzgórz. Miałaś szczęście, że to zobaczyłem, ten oto leśniczy przywrócił się do życia - kiwnął w stronę leśniczego - Dzięki panie - po czym dalej mówił do kobiety - Kim jesteś i czemu oni próbowali się pozbyć ciebie?

Isildur Wielki

-Łotry!! Pożałują tego!!- Kobieta energicznie wstała z łóżka.
- Wiedziałam za dużo o ich spiskach, byłam głupia i dałam się nabrać na ich podstęp, teraz się zemszczę! - Odpowiedziała ze złością w głosie Atarinowi, po czym zapytała:
- A gdzie moja kusza i miecz?

Atarin

- Taką cię znalazłem jak jesteś w tej chwili, poza tym jesteś zbyt osłabiona żeby gdziekolwiek iść, najpierw opowiedz o co chodzi, kim oni są, co wiedziałaś, jak to wysłucham to być może ci pomogę.

Isildur Wielki

-Hmm- zamyśliła się dziewczyna - a co mi tam, no, więc najpierw się przedstawię, jestem Arnen, Ci ludzie to po prostu zwykli bandyci i rabusie, no może nie zwykli, jeden z nich jest bardzo wprawnym wojownikiem a drugi czarodziejem. Byłam świadkiem ich napadu na Sklep wielobranżowy, po tym wyczynie zaczęłam ich śledzić. Dokonali napadu na młyn i mieli plany, co do obrabowania zajazdu. Myślałam, że jeżeli zagrożę im doniesieniem na nich to zapłacą mi za milczenie, niestety miliłam się.- Powiedziała dziewczyna ze smutkiem na twarzy i przerażeniem w oczach na wspomnienie owej historii.
- Więc jak? Pomożesz mi?- Zapytała Arnen patrząc w oczy Atarina.

Atarin

Atarin uśmiechnął się:
- Zgoda, swoją drogą nazywam się Atarin. Możemy ruszyć na nich nawet w tej chwili, ale to byłoby trochę pozbawione sensu, lepiej byłoby zastawić zasadzkę, lub znaleźć pomoc, z magami trzeba uważać... chyba że ty też masz zdolności magiczne. W każdym razie proponuję iść najpierw do zajazdu, zanim będzie za późno, o ile jesteś w stanie. - Spojrzał na nią wyczekując na odpowiedź.

Isildur Wielki

- Oczywiście jestem w stanie tylko… potrzebuje broni.- Powiedziała dziewczyna rozglądając się po Leśniczówce. Leśniczy, który do tej pory przysłuchiwał się całej rozmowie podszedł do szafy otworzył ją i wyciągnął miecz w skórzanej pochwie.
- Może być- zapytał poprawiając czapkę na głowie.
- Oczywiście!- Powiedziała radośnie dziewczyna i przypięła broń do pasa.
-No, więc chodźmy, mamy mało czasu, pewnie poszli ukryć moje złoto i broń w tej swojej jaskini, ale teraz najważniejsze ochronić zajazd!- Powiedziała, Arenen i uśmiechnęła się do Łowcy.

Atarin

- No to w drogę do zajazdu. - Atarin poszedł z Arenen do zajazdu.

<i> reszte pisze w zajeździe </i>