Leśne ostępy

Kerende

Szybko zacząłem się rozglądać w poszukiwaniu osób, które mnie związały. Starałem się wyciągnąć sztylet, aby móc przeciąć więzy. Zastanawiało mnie dlaczego po związaniu nie zabrali mi broni.

Drago

- Zastanawiasz się dlaczego jesteś związany? - miękki, powabny głos kobiety rozległ się z góry - to tylko na wszelki wypadek by twoje rączki nie wykonywały zbyt gwałtownych ruchów - mów teraz kim jesteś i po cholere pałętasz się po tym lesie...

Kerende

-Ale dlaczego tak nerwowo?- zapytałem się.- Po lasach już chodzi nie można? Jeśli pytasz się o me imię podaj najpierw swoje. Przez zwykłą kulturę.
"Jeśli coś takiego istnieje" pomyślałem. Dalej starałem się rozcią więzy.

Drago

Więzy nie były aż tak trudne do rozwiązania. Kerende udało się wyjąć sztylet i piłuje sznur...

- Interesuje Cię jak się nazywam? Nie powinno. Ale odpowiem. Nazywam się Vii. Teraz przez zwykłą kulturę chciałabym poznać twoje miano...

Kerende

-Ależ oczywiście.- odparłem.- Me imię to Kerende. Wystarczy... Może powiesz mi dlaczego mnie związałaś?
Jeśli udało mi się przepiłowa sznur staram się, aby nie spadł. W ręcę trzymam sztylet i celuję w Vii, aby móc ją zaatakowa w odpowiednim momencie.

Drago

- Już mówiłam - wyszeptała z uśmiechem - żeby twoje rączki nie wykonywały zbyt gwałtownych ruchów... w twą pierś celują cztery łuki, o silnych naciągach... A ja martwie się o twoje cenne zdrowie mój drogi. Powiedz malutkiej Vii, co Cię tu sprowadza?

Kerende

Wkładam sztylet za pasek i mówię:
-Po prostu chodzę po lesie nie mam gdzie się podziać.- powiedziałem.- Mam zamiar dostać się do Draknor. Puśćcie mnie to już się tu nie pojawię...

Drago

- Taak... puście mnie - zaironizowała Vii - chodzę po lesie... Słyszałeś bajkę o dziewczynce i wilku? Będę twym wilkiem... - Kobieta zeskoczyła z gałęzi tuż przed Kerende.

Niezwykle muskularna kobieta.
Można by powiedzieć że wręcz baba.
Baba z wielkim obosiecznym mieczem.

Kerende

-Jeśli jesteś wilkiem to powinnaś wpaść w moje wnyki wokół mnie, ale widzę, że jesteś sprytnym wilkiem. Ja naprawdę nie mam nic do ciebie. Jeśli chcesz ze mną walczyć to co to za walka z czterema łucznikami w krzakach? To się nazywa brak zasad.

Drago

- Zasnąłeś pod niewłaściwym drzewem Kapturku - Vii uniosła miecz i uśmiechnęła się paskudnie - Łucznicy? A kto by się przejmował łucznikami... Pokaż mi swoje więzy dziewczynko... Rozetnę je, i powalczymy uczciwie... skoro nalegasz - Babsztyl zbliżył się beztrosko i sięgnął do więzów łowcy.

Kerende

-Nie jestem pewien, ale już chyba rozcięte.
W tym momencie kopnąłem babsztyla w brzuch i szybko ruszyłem w stronę drzewa Hime.
Jeśli więzy mi spadły to chwyciłem za łuk i zacząłem naciągać cięciwę oraz przyspieszyłem biegu.
Jeśli nie to tylko przyspieszam biegu.

Drago

Vii zgięła się i cofnęła... jedna noga wylądowała w znastawionych wnykach.

Kerende otrzymuje 30 PD za unieszkodliwienie Potężnego Babsztyla!

- Auuu! Ty mały, podstępny...!!!

Co dziwne nigdzie nie pojawiły się nawet ślady pogoni, strzał czy czegoś podobnego. Vii najwyraźniej skłamała mówiąc o łucznikach ukrytych po krzakach. Kerende oddalił się na tyle daleko że stracił babę z oczu.

Kerende

-Babsztyl...- szepnąłem biegnąc dalej w kierunku drzewa Hime.- Ach te szczęście do kobiet.
Zacząłem naciągać strzałę na cięciwę, aby móc w odpowiednim momencie zareagować.
Odwróciłem się, aby zobaczyć czy Babsztyl za mną nie podążył.

Drago

- Ty gnido wredna...! Teraz mnie zostawisz?! - Vii wlokła się za nim, prawie na czworakach z zakrwawioną nogą. Stanowiła idealne cel. Wystarczy naciągnąć cięciwę - baba wzięła ciężki kamulec i rzuciła w jego kierunku. Minął dosłownie o włos czaszkę łowcy - No dobij mnie chociaż szmaciarzu...!

Kerende

-Sądzę...- krzyknąłem w kierunku babsztyla.-...że większą krzywdę wyrządzę ci uciekając od ciebie. Pamiętaj mój ty babsztylu nie wolno atakowac niewinnych chłopczyków.- powoli zacząłem chichota, ale nie tracąc czujności przyspieszyłem.

Drago

Biegnąc Kerende znacznie oddalił się od wrzasków kobiety. Puszcza przerzedziła się nieco, ptaki zaczęły radośniej świergotać w widocznych koronach drzew. Chyba biegnąc łowca nieco zboczył z drogi i znalazł się na skraju puszczy. Jakieś dzwadzieścia metrów od niego, pod drzewem siedział chłopak w młodym wieku, długie włosy zawiązane z tyłu, plecak, leszczynowy łuk. Jedyne co go wyróżniało to strój. Wełniana, pomarańczowa koszula, zielone spodnie i nakrapiany, czarny płasz. Przypatrywał się ciekawie łowcy... broni Kerende nie widział.

Kerende

-Czyżbym zostawił ją na miejscu?!- krzyknąłem zły.- Dobrze, że mam sztylet.
Odwróciłem się w kierunku lasu. Zastanawiałem się czy podejść do chłopaka czy wrócić po broń. Zdecydowałem się na powrót. Wyjąłem sztylet zza paska i dzierżyłem go w prawej ręce. Przed powrotem sprawdziłem czy jeszcze czegoś am nie zostawiłem.

Drago

Łuk wisiał na gałęzi rozłożystego drzewa. Kerende nie pamiętał by zawieszał go na gałęzi. Nie pamiętał nawet że wypuszczał go z dłoni. Wszystko inne było na swoim miejscu. Gdzieś z oddali słyszał krzyki Vii.

Kątem oka znów dostrzegł tamtego chłopaka. Stał oparty o pień, obserwując łowcę z ironicznym uśmieszkiem.

Kerende

Spojrzałem na chłopaka. Przez myśl mi przeleciały wątpliwości co do jego postaci, ale wyrzuciłem tą myśl. Wziąłem linę i zarzuciłem przez gałąź gdzie był łuk.

Jeśli mi się udało związuje dwa końce liny i przybijam do ziemi jak najmocniej mogę sztyletem. Zaczynam wspinaczkę po łuk.

Drago

W połowie drogi sztylet puszcza, a łowca ląduje na ziemi silnie uderzając miejscem, w którym plecy tracą swą szlachetną nazwę...

Tajemniczy chłopak zbliżył się i nadal z ironicznym uśmieszkiem przyklejonym do twarzy spytał:
- Może pomóc?