Łąka całkiem niedaleko Caen

Kerende

-I kto miał rację?- już nie kontrolował swojego tonu głosu Kerende.- Hę?- te ostatnie było mocno zaakcentowane. Spojrzał na chłopca.- Półbogiem? Niech będzie. Możesz być nawet i księżniczką, która swym biustem mogłaby zabić, idealnymi wymiarami i krągłościami na dole, ale to nadal nie zmieni faktu, abyś...- oparł się o wózek i spojrzał z góry na chłopaka.- Spadał z wózka.- dokończył ostro, ale równocześnie na jego twarzy pojawił się ironiczny uśmiech.

Eroon

Słucham chłopca uważnie, ze skupieniem "Co za bzdury... Że co? Tym gratem? Moim, pojazdem skonstruowanym praktycznie z niczego? I że ja z Kerende nie damy rady dotrzeć na półwysep?!? Co za pyszałek, co za smarkacz!" Zakładam ręce, nie okazuję emocji. Przez chwilę zastanawiam się nad odpowiedzią, ale w końcu zrezygnowałem. Gdy Kerende zaczyna mówić, ja powoli nabieram uśmiechu, zakrywam usta, aż w końcu zamiast odpowiedzi wybucham śmiechem

Ha HA!! Ho HO!! - Zwijam się ze śmiechu z łzami w oczach - Ha, hah, ppoczekaj, złapię, oddech... - Poprawiam okulary, wycieram poliki, prostuję się i poprawiam ubranie - Uch, przepraszam, dobra, zzatem, chłopcze... Masz bardzo, bujną, wyobraźnię. Ale ja to, ccenię. Być może jeśli, podążysz, wwłaściwą ścieżką, to zostaniesz kkiedyś szanowanym, wwynalazcą. Póki co jjednak, masz się ssłuchać, starszych. A że nnie ma tu, twojego, papy, to masz się słuchać nas.

Kończę stanowczo, po czym podchodzę do wózka, ocieram pot z czoła, i łapię za... Uprząż.

- Że w Caen, nnie ma mostu, to nie, przejdziemy?! Ma nas, już na początku podróży, zzniszczony, most, powstrzymać? Niedorzeczność. Jeśli chcesz nam, ttowarzyszyć chłopcze, to masz nas, słuchać, a nie się, mmądrować. I zejdź zz tego, wózka jak powiedział, Kkerende. To nie jest, dyliżans wycieczkowy. Nnie traćmy jużże, czasu. Ruszajmy - Stawiam kroki uśmiechając się do siebie "Będzie ciekawie"

Kreeth

Chłopak westchnął ze zrezygnowaniem, po czym niechętnie zszedł z wózka. Potem Eroon, Kerende i tajemnicze dziecko ruszyli w stronę wskazaną przez tego trzeciego.
Ciągnięcie wózka nie było takie, jak by się mogło wydawać. Koła co jakiś czas blokowały się w czymś, czy nie chciały ruszać dalej, bo grunt był nie taki, co trzeba. Czasem wynalazca musiał zdobyć się na nieprawdopodobny wysiłek, by pokonać jakiś kawałek drogi. Jednak po jakichś dziesięciu minutach udało im się pokonać przeszkodę numer jeden, czyli łąkę. Dalej było z górki. Wózek podskakiwał jedynie co jakiś czas, informując, że przejechał po korzeniu czy jakiejś irytującej przeszkodzie terenowej. "Stukacz" mamrotał coś w takich chwilach, jednak nie odzywał się. Być może było to spowodowane tym, że w pewnym momencie przygniotła go skrzynia z planami Gordaka...
Gdy wyjechali na drogę, chłopak wskazał kolejny kierunek. Już z daleka widać było drewniany mostek. A raczej to, co z niego zostało. Im bliżej byli, tym bardziej okazywało się jak zniszczony on był. Jedno było pewne. Nie był przejezdny.

Następny post w Zniszczonym drewnianym mostku.